Into the Wild!

27/08/2012

Ola medereizigers….. Daar zijn we weer! Het is even geleden…. Nu in Nazca, Peru…. We hebben een beste week achter de rug gehad, met letterlijk veel ‘hoogtepunten!!!!’ Dit verslag zal wat minder gedetailleerd zijn dan vorige verslagen….. Koen’s ‘schrijfdrang’ was minder dan de weken ervoor, hij heeft werkelijk geen ‘zin’ op papier gezet… Hij gaat het nu toch proberen, met een biertje in de hand… het zal geen chronologisch verhaal worden… meer zo van ‘hak op de tak’ en ‘recht door zee….’

Het is nu 17.00, net geskypt met beide ouders, dit was onze primaire behoefte na zo’n 1,5 week geen internet te hebben gehad….. We zijn dus in Peru, in de stad Nazca…. Vanmorgen hebben we in een vliegtuigje gezeten, een Cesna, met de co-piloot, de piloot en wij met zijn tweetjes…. en de Nazca-lines bekeken…. De lijnen van Nazca zijn geogliefen, tekeningen in het zand van de pampa's van Jumana en Nazca in Peru. De tientallen figuren van dieren, honderden geometrische vormen en duizenden lijnen en lijnenspellen zijn in het woestijnzand van de hoogvlakte van Peru lang bewaard gebleven. De hoogvlakte is een van de droogste gebieden op aarde met een gemiddelde jaartemperatuur van 25 graden Celsius. Het is er bijna altijd windstil en er valt vrijwel geen regen, zodat de lijnen duizenden jaren bewaard bleven. De lijnen zijn tussen 200 voor en 600 na Chr. vervaardigd door de Nazca- en Paraca-indianen. Het gebied werd echter al 10 000 jaar bevolkt door mensen, die een verscheidenheid aan culturen hebben ontwikkeld in het zuiden van Peru.
In 1990 heeft de UNESCO de lijnen toegevoegd aan de officiële Werelderfgoed-lijst. Mocht je meer willen lezen over de Nazca-lijnen en de figuren willen bekijken, kijk dan op: http://nl.wikipedia.org/wiki/Nazcalijnen Echt heel indrukwekkend, maar moeilijk om uit te leggen….

Gisteren waren we in Huacachina… midden in een oase, hoge zandduinen om ons heen, (zo’n 100 meter hoog!) we dineren aan een meer, het koelt hier aardig af, Koen aan een pizza margharita en Juul aan een spaghetti bolognese…. ‘Lief, wel raar hè dat je gisteren nog in de sneeuw stond en nu in een woestijn.’ ‘Tja, en die lieve mensen in Nederland maar werken ;)….’ ‘Ja, en wij net met een buggy, al racend over de zandduinen… Paris-Dakar was er helemaal niets bij, echt vet, vooral als je boven op een zandduin bijna verticaal naar beneden gaat, de maag werkelijk waar in je strot….’ ‘Lief, maar ik baal wel….’ ‘Waarom dan?’ ‘Jij was beter in het ‘sandboarden…..’ Ja want dit hebben we ook gedaan in Huacachina, sandboarden…. Net als snowboarden maar dan op het ……. (1 lettergreep en klinkt als plant), in de woestijn van hoge duinen af….. Check de foto’s! onder het motto ‘plaatjes zeggen meer dan woorden.’

Het Italiaans restaurant kwam echt al een geschenk uit de hemel, want na ‘pak hem beet’ 2 weken rijst met kip en bonen heb je het wel gehad…. ‘Elk boontje heeft zijn toontje’ en dat ‘zachte stinken en harde klinken weten we nu ook….’ In bed, zelfs op de vroege ochtend was het af en toe een waar filharmonisch orkest…..Gelukkig had ik wel hogere, lagere en langere tonen dan Juul………

En die sneeuw dan? waar hebben jullie die gezien? Zo’n 6 dagen geleden zijn we aangekomen in Huaraz…. Een busrit van 36 uur achter de rug gehad. Die normaal zo’n 20 uur zou duren… Van Ecuador naar Peru in 20 uur, bij de grens zou alles geregeld worden, stempels enzo… geen probleem, en in een luxe bus… aldus de busmaatschappij waar we het kaartje kochten…. Zo wij stappen in, in een luxe touringcar en dachten alles komt goed….NOT… Na 2 uur rijden werden we in een andere bus geladen, zo’n oude ‘BBA-bus’…. En wij dachten…. ‘dit komt niet goed……’ Om 04.15, midden in de nacht werden we gedropt bij de grens, de motor van de bus heeft het begeven…. Daar sta je dan met de back-pack op de rug, geen woord Spaans…. Gelukkig is Pablo er, een Colombiaanse toerist die Spaans en Engels spreekt. Hij vertelt ons dat de bus niet verder gaat en dat we zelf voor vervangend vervoer moeten zorgen. De sfeer wordt grimmiger omdat andere locals (Peruanen en Ecuadorianen) boos worden op de buschauffeur en hun geld terug willen… Pablo stelt ons gerust, relax, just waiting…. Uiteindelijk, na 2 uur wachten, krijgen we ons geld terug, we pakken samen met Pablo de taxi naar de grens en na 3 keer overstappen en 16 uur later komen we aan in Huaraz…

Ja leuk verhaal… en die sneeuw dan??? Ja dat was dus in Huaraz, in het noorden van Peru. Hier schijn je de mooiste trekkings van de wereld te hebben (Nico&Marlies hier moeten jullie echt naar toe!). En dit hebben we gedaan, weliswaar geen trekking van 4 tot 9 dagen, wat de meeste ‘berggeiten*’ ondernemen. Maar…. Afgelopen vrijdag zijn we naar een gletsjer gehiked en zaterdag hebben we een hike gemaakt naar ‘Lake 69.’ 2 super mooie wandelingen door de hoge Andes, de benen doen nog steeds zeer, berg op berg af op een hoogte van meer dan 4000 meter…. Nu weten we hoe Astmapatiënten zich voelen die benauwd zijn…. Weinig zuurstof in de lucht, geen pretje….. check de foto’s! onder het motto ‘plaatjes zeggen meer dan woorden.’ En…… hier is ook de sneeuw te zien!

‘Maar jullie zijn toch ook nog 6 dagen in Ecuador geweest? Wat hebben jullie daar dan gedaan?’ Hier hebben we de zogenaamde ‘Quilotao-loop’ gedaan. De ‘Quilotoa-Loop’ voert je in het midden van het Andes gebergte via modderige wandelpaden van Ecuadoriaans dorp naar dorp. Van markt naar markt eigenlijk, met die van Saquilisí als hoogtepunt. Het Quilotoa meer ligt halverwege de zogenaamde Quilotoa Loop, het is een kratermeer…… Je loopt over de rand van de krater en kijkt zo’n 400 meter naar beneden…. Check de foto’s! Onder het motto ‘plaatjes zeggen meer dan woorden…..

Daarnaast zijn we in Ecuador nog naar Banos geweest dit staat bekend om zijn warmwaterbronnen…. Maar wij zijn hier niet om te relaxen! Nee, wij hebben hier een gemountainbiked, zo’n 80 km, van Banos naar Puyo, 80 kilometer langs een rivier, voornamelijk naar beneden, nog nooit zo’n relaxte fietstocht gehad… Daarna in het hostel de film ‘into the wild*’ gekeken en toch maar een stoombad genomen…. Daarna op stap, lekker in een kroeg aan het bier gezeten met Hendrik, een 42 jarige journalist uit A’dam…. Nu we zuidelijker gaan komen we ook steeds meer backpackers tegen, er zijn hier gelukkig meer ‘party-places’ dan in Costa-Rica, Panama, Colombia en Ecuador…. Echt veel Nederlanders zijn we nog niet echt tegen gekomen. Er zijn wel veel Engelsen, Zwitsers, Duitsers, Israëliërs en Fransen op pad in Zuid-Amerika…. In Quilotoa nog doorgezakt met 2 fransen: Jean-Baptiste en Damian….

De volgende dag op bezoek bij meneer de vulkaan, de Tungurahua-vulkaan…. De lucht was volkomen vrij van wolken, op een schommel uitzicht op een actieve vulkaan!!! Al rokend, geluidmakend en al trillend…. Heel speciaal om dit mee te mogen maken!! 2 dagen later blijkt deze vulkaan zelfs echt tot uitbarsting te zijn gekomen, dorpen in de omgeving zijn geëvacueerd en dit heeft zelfs het Nederlandse nieuws gehaald!!

Zo in de nachtbus naar Arequipa, voor 12 uur….. Best wel gek maar het is dezelfde weg die Yoran van der Sloot heeft afgelegd toen hij op de vlucht was naar Chili…. Wat we in Arequipa gaan beleven lezen jullie in ons volgende verslag….

Adios Amigos!


*berggeiten: fanatieke hikers, wandelaars, echte ‘die-hards’, die het leuk vinden om met -8 graden in een slaapzak te liggen zonder enig blikje bier genuttigd te hebben…. Zo zijn wij dus niet… afzien prima… maar wel een warme douche en een blikje bier!

*into the wild: wie heeft deze film nog niet gezien? Echt een aanrader!!

p.s. Check onderstaande link voor alle foto's bij het verslag.

http://koenenjuul.waarbenjij.nu/fotoboek/reis/small/398788/around-the-world/1