Mucho Vino & Mucho Lomo

06/10/2012

Ik scroll naar boven, de laatste dag die ik beschreven heb dateert van 13 september… Weer heel wat dagen te gaan, wat hebben we weer veel dingen gezien, meegemaakt en beleefd…. De schrijfdrang was de laatste weken wat minder…… We zitten nu in een hostel in Santiago, buiten regent het, het is een sombere dag….. Ideaal dagje om het verhaal te gaan schrijven! Juul telt haar laatste uurtjes af als 27-jarige, morgen is ze jarig…. Vanavond gaan we heerlijk Sushi eten en naar een hippe club!! Inmiddels gaat het ‘doofstomme-Chileense-jongeren-voetbalteam’ ook aan de ontbijttafel zitten….. En weg is mijn concentratie, teveel gekke gebaren en gekke geluiden vullen de ruimte….

Hoe kan ik dit verhaal vorm gaan geven, ik kan moeilijk 23 dagen chronologisch gaan beschrijven, dit ga ik mezelf en jullie niet aandoen, hoe dan wel? Niet van ‘hak-op-de-tak,’ er moet toch enige structuur in zitten….. ‘ohhhh Juul, ik weet het al, ik maak hoofdstukken!’


Hoofdstuk 1: Festival in Sucre

Na een lange busreis vanuit La Paz komen we 15 september ’s morgens vroeg aan in Sucre! Allereerst voeren wij ons ritueel uit op het busstation: eerst naar de toilet!!! Altijd van die smerige stinkende WC’s, bah, bah,bah! Juul past op backpacks in de gang en koen gaat naar het toilet, daarna past Koen op de spullen en gaat Juul naar het toilet… Koen kijkt om zich heen in de gang, het is zaterdagochtend half 8, wat doen al die mensen allemaal zo vroeg op het busstation? Het is een ware mierenhoop! En waarom dragen zoveel mensen instrumenten met zich mee? Op die vragen kregen we al snel een antwoord toen we de taxi naar een hostel wilde pakken, dit weekend is er een festival in Sucre! ‘We keken elkaar aan,’ ‘Waar is dat feestje? Hier is dat feestje!’ Wij houden natuurlijk wel van een feestje……;)!

Na ongeveer 13 volle hostels en hotels te hebben bezocht was er gelukkig in het 14de hostel nog 1 kamer vrij! Even een klein tukkie doen en daarna de stad in!
Om 12.00 stonden we op het centrale plein en komen erachter dat dit niet zomaar een feestje is… Het is HET nationale feest in Bolivia en dat wordt gehouden in Sucre, het ‘Fiesta de la virgen de Guadalupe!’ Tienduizenden mensen vullen de straten in Sucre, verkleed in verschillende ‘klederdrachten,’ de Bolivianen maken zo duidelijk van welke regio uit Bolivia ze komen! Het is een soort Vastenavond/Carnaval/Vastelaovend, oud en nieuw en koningendag samen!
De optocht begint, diverse dansgroepen uit heel Bolivia volgen elkaar op en iedere dansgroep heeft een eigen dweilband/joekskapel, zoveel ritme, zoveel salsa, zoveel gevoel! Geweldig, geweldig, geweldig, niet te beschrijven! De optocht begon dus om 12.00, wij om 15.30 de eerste cervesa in de mik, om half 9 is de optocht nog steeds aan de gang en wij? En wij?....... Wij zijn ‘katje-lam’…. Net als met Vastenavond/Vastelaovend schuifelen wij van de rechter naar de linker stoeprand om uiteindelijk in ons hostel neer te crashen…….

Wakker worden met een te droge mond en geen water bij de hand, verschrikkelijk! Wij al brak uit bed en merken dat in Sucre niets te beleven is vandaag, alle bezienswaardigheden zijn dicht na het feest van de maagd van Guadalupe….. Wij naar het busstation in Sucre om onze reis voor te zetten naar Potosi, alle bussen zijn vol!! Kakzooi! Dan maar een taxi…. We weten samen met een Belgisch stel (Guust & Silvia) een taxi te ‘sharen’ naar Potosi, na een uur rijden komen we in een file te staan… Na 15 minuten wachten stapt de chauffeur uit en loopt naar het begin van de file toe, Guust en Koen lopen met hem mee…… Je raadt het nooit, er is momenteel een auto- rally aan de gang en dit duurt tot 17.00 uur, dus nog 6 uur wachten…. Of we proberen het via de opgedroogde rivierbedding aldus onze taxichauffeur, kijk andere auto’s doen het ook!

Wij de opgedroogde rivierbedding in, tja als je nu een 4x4 had was het een makkie geweest maar met een normale taxi? Diverse keren moeten we stoppen om grote keien te verplaatsen, onze auto en andere auto’s te duwen omdat ze diverse hellingen niet opkomen! Het was weer een waar avontuur (zie foto’s!). We komen ‘s middags aan in Potosi……


Hoofdstuk 2: De mijnen van Potosi

De stad Potosi dankt zijn ontstaan aan de ontdekking van zilvererts in de Cerro Rico (Rijke Berg) in 1544. De stad Potosi ligt zeer hoog (4090 meter) en claimt de titel van hoogste stad ter wereld.

Een leuk feitje:
Zeer waarschijnlijk is een groot deel van de "Zilvervloot", die Piet Hein op de Spanjaarden buit maakte, uit Potosí afkomstig.

Morgen gaan wij dus de mijnen bezoeken, we boeken deze ‘tour’ bij een kleine touragency, bij deze agency werken ze namelijk met gidsen die vroeger zelf in deze mijn hebben gewerkt. We worden gewaarschuwd dat dit een zware trip wordt en niet zonder gevaar, we moeten een overeenkomst tekenen dat de touroperator/gids voor niets aansprakelijk kan worden gesteld, ook niet door de familieleden van het overleden slachtoffer!!!!

Nadat we de tour geboekt hebben lopen we door Potosi. In 1987 verklaarde de UNESCO de stad Potosi tot "Werelderfgoed" vanwege zijn rijke historie en de koloniale architectuur…… We duiken een gezellig eettentje in en doen wat spelletjes (Jenga, Scrabble en vier-op-een-rij)…. Koen wint alles ;)….. competitiedrang hebben we nog steeds…..

Voordat we naar bed gaan lezen we de ‘facts’ van de mijnen nog even door… Wat staat ons morgen te wachten?

De harde feiten over het werken in de mijnen van Potosi:

-Er werken zo’n 16.000 mijnwerkers in deze mijnen;
-de meeste mijnwerkers worden niet ouder dan 40-45 jaar;
-na 7 tot 10 jaar lijdt een mijnwerker aan silicose (stoflongziekte);
-hij werkt 8 uur per dag, 6 dagen in de week onder de grond;
-er zijn kinderen van 12 jaar die meegaan met de mijnwerkers als assistent (dit is wel verboden);
-er zijn geen liften in de mijn, sjouwen met zakken van 30 tot 40 kilo;
-de mijnwerker gebruikt enkel handgereedschap en dynamiet om de delfstoffen te winnen;
-er is geen toevoer van frisse lucht, alleen via de mijningang;
-in de hogere schachten vriest het;
-in de dieper gelegen gangen is het 45 graden!!

We worden opgehaald door onze gidsen, krijgen een pak aan (inclusief helm en lamp) en gaan naar de mijnwerkersmarkt. Het is gebruikelijk dat je wat voor de mijnwerkers koopt als presentje, we besluiten om een fles cola, cocabladeren en een staaf dynamiet te kopen om uit te delen…. We staan voor een kleine mijningang, ‘hier gaan we erin en kijk daar komen we er over 3 uur uit (de gids wijst 200meter naar beneden)!’ Met 2 gidsen en 2 Canadezen betreden we de schacht…… Als je nog niet claustrofobisch bent wordt je het hier wel! De Canadezen gaan binnen een half uur terug met de andere gids…. De 2 uit Quebec kunnen het niet aan…. Je moet je voorstellen dat het erg benauwt is binnen de mijn, we zitten op 4000 meter hoogte, in een kleine ruimte (soms moeten we kruipen) en het is er 40 graden!!! In de diverse gangenstelsels zien we de mijnwerkers zwoegen en zweten….. ‘dat bedenk je je niet als je een leuk zilver ringetje koopt….’ Aldus Juul…. 3 uur later verlaten we geheel in het zweet de mijn, IMPRESSED dat zijn we zeker!!!!

’S Avonds nemen we de bus naar Tupiza….. in het zuiden van Bolivia…..


Hoofdstuk 3: 4-daagse tour naar Salar de Uyuni (zoutvlakte)

Als snel hebben we de 4-daagse-tour naar de zoutvlakte geboekt, maar dit is pas morgen…. Wat gaan we vandaag dan doen….. We gaan paardrijden!! Dit droge gebied in het zuiden van Bolivia wordt ook wel een ‘The-Wild-West’ van Bolivia genoemd, er zijn vele canyons en de rode rotsformaties vullen de horizon, echt geweldig mooi hier!! De film ‘Butch Cassidy and the Sundance Kid’ is hier ook opgenomen….. Maar paardrijden, dat echt nooit meer voor ons! Wat vinden mensen hier nu leuk aan… Juul is in een cactus gereden en beide hebben we een onwijs pijnlijke ‘derriere…….’

De volgende dag staat onze Jeep al klaar voor ons hostel, samen met 2 Fransen( Edolie & Guillaume), de chauffeur en de kokkin rijden we het volgende avontuur in…… op naar ‘Salar de Uyuni…..’ Dit blijkt tot nu toe zeker het hoogtepunt van onze reis te zijn…. Wat hebben we deze 4 dagen gezien? Tja…. Check de foto’s….. Zo moeilijk om nu nog te beschrijven…. We proberen het toch:
‘De vierdaagse tour van Tupiza naar de Salar de Uyuni in Bolivia is de meest schitterende, onaardse tocht die we ooit hebben gemaakt. De prachtige, desolate landschappen van de Altiplano zijn ongelooflijk divers: zoutmeren in talloze kleuren vol roze flamingo's, rokende vulkanen, borrelende geisers, warmwaterbaden, bergen in vele pasteltinten, een verlaten spookstadje, stoffige minidorpjes, woestijnen met bizarre rotsformaties, lama's en vicuna's en natuurlijk de grootste zoutvlakte ter wereld, in 1 woord: adembenemend!’

De vierde dag in de namiddag gaan we terug naar Tupiza, we besluiten om hier nog een nacht te blijven omdat we ‘gesloopt’ zijn en wel aan wat ‘luxe’ toe zijn, vier dagen zijn we intensief opgetrokken met andere mensen, hebben we geslapen op slaapzalen, geen elektriciteit gehad en geen warme douche…….. wat zijn wij in het ‘Westen’ enorm verwend!!!!


Hoofdstuk 4: Salta & Cafayette

Welcome Argentina!! Daar lopen we dan in Salta, een stad in het noorden van Argentinie. Een cultuurschok? Ja, maar dan andersom…. Welkom terug in de consumptiemaatschappij, Juul en ik kijken elkaar aan, we moeten weer echt wennen aan de mensenmassa, we lopen in een Shopping-Mall…. Het is weer ‘gezien en gezien’ worden, consumeren, consumeren en nog eens consumeren…… De Mac-Donalds, Subway, Burgerking en Kentucky Fried Chicken bepalen het straatbeeld weer en de mensen……. die zijn weer dik! Willen wij hier echt weer aan ‘meedoen’? Eigenlijk niet, we hebben echt wel een keuze! We weten dat we een keuze hebben maar een uur later kauwen we gewoon een Big-Mac naar binnen, zo lekker!!!!!

De regio Salta & Cafayette staat bekend om zijn goede wijnen. We gaan ‘s middags op een terras zitten en komen er voorlopig niet meer vanaf…….
De volgende dag huren we voor 2 dagen een auto en rijden over een zanderige weg naar Cafayette toe, soms lijkt het wel een computerspel, lekker scheuren, er is toch niemand te bekennen op deze weg!! We lunchen in een dorpje, Cachi…. De eerste ‘Argentijnse Steak’ van 700 gram is een feit…. Zo lekker en zo anders dan een ‘Nederlandse biefstuk,’ veel natuurlijker van structuur en smaak…
Aangekomen in Cafayette bezoeken we een ‘Bodega,’ een proeflokaal voor wijnen…. En ’s morgens weer hoofdpijn…!

De volgende dag via een andere weg terug naar Salta….. We stappen in onze Volkswagen Gol, Koen draait de sleutel om maar er gebeurd helemaal niets, Koen kijkt naar de verlichting….. ‘Ohnee, Housten, we’ve a problem…..’ Gisteren vergeten de verlichting uit te doen, resultaat: accu leeg…. Eerst maar even proberen te duwen met wat behulpzame Argentijnen, geen resultaat, de accu is echt helemaal leeg! Een politieagent loopt met Koen mee naar een ‘Mecanicien,’ die uiteindelijk de auto met startkabels aan de praat krijgt! 1,5 uur later dan gepland vertrekken we naar Salta…..
In Salta pakken we om 02.00 in de nacht de nachtbus naar Mendoza…. Een 18 uur-durende-rit…


Hoofdstuk 5: Mendoza

Na een lang busreis komen we pas ’s avonds aan in Mendoza, we zoeken een ‘party-hostel’ uit en gaan om 23.00 nog uit eten! Het is normaal hier om zo laat uit eten te gaan, cultuur noemen dat….., ook kinderen zitten zo laat nog aan tafel. Je hebt hier de zogenaamde ‘Siesta’ tussen 13.00 en 18.00 zijn de winkels en restaurants dicht, er is niemand op straat…. Rond een uur of 18.00 komt alles weer tot leven…. We bestellen allebei weer een heerlijk Argentijnse Steak van +/- 800 gram…. En een flesje rode wijn….. en nog een flesje…. Lekker borrelen noemen ze dat…. Op weg naar de taxi komen we het casino van Mendoza tegen…. ‘Juul, zullen we eens gek doen?’ ‘Waarom niet, we leven maar één keer….’ En dat hadden we beter niet kunnen doen…. Om 03.00 komen we B&B* uit het casino…. Maar het was wel gezellig, wat een topavond….

*B&B = Beschonken & Bankroet

De volgende dag begint pas laat voor ons, we chillen wat in het hostel, je krijgt daar zo’n ‘huiskamergevoel,’ je voelt je er direct thuis! We raken aan de praat met andere backpackers, bestellen weer een flesje wijn en besluiten die avond naar een voetbalwedstrijd te gaan, weliswaar de 2de divisie…. ‘De Argentijnse Jupiler-league…..’ Maar het is wel een ‘kraker,’ de nummer 1: Independiente Rivadavia tegen de nummer 2: Gimnasia La Plata! Samen met Vincencius (Braziliaan), Rotum (Israelier), Lucas (Argentijn) en Chi-Ho(Chinees) gaan we 2 uur voor de wedstrijd begint naar het stadion… Er wordt ons afgeraden om in het ‘goedkope’ thuisvak te gaan zitten, hier zijn de supporters namelijk ‘loco….’ Al snel wordt duidelijk dat dit een belangrijke wedstrijd is en dat voetbal ‘leeft’ in Argentinië…. Overal Militaire Politie en zingende en feestende fans…. Bescheiden nemen wij, toeristen, plaats tussen de fanatieke supporters…. En kijken onze ogen uit! Hele families komen naar het stadion toe; vaders, moeders, opa’s, oma’s en kinderen…. ‘Dit is echt geweldig Juul!’ Eerst komt de tegenstander het veld op, alleen maar gejoel en boehhhhhh geroep…. En het woord ‘puta-de-madre’ is natuurlijk door heel het stadion te horen….. Daarna komt het thuisspelende team het veld op, iedereen zing het clublied uit volle borst mee, confetti wordt in heel het stadion omhoog gegooid en de pleerollen vliegen rond de oren…. Wat zijn wij blij dat we niet bij de ‘harde-kern’ zitten! Hier wordt namelijk geduwd en klimmen ze in de hekken, inderdaad ‘loco!’ Vanaf dat de wedstrijd begint wordt er door bandjes muziek gemaakt, alle supporters zingen de verschillende liederen uit volle borst mee, zo anders dan in Nederland!! Wat een sfeer, passie en emotie, zeker toen er werd gescoord!! Mensen werden helemaal gek!! Uiteindelijk spelen de teams gelijk 1 -1, we gaan samen met de anderen terug naar het hostel waar Rotum heerlijk voor ons kookt, Juul gaat gaat om 03.00 naar bed, Koen borrelt nog even na met Vincencius…. Ohnee morgen gaan we de ‘Bike-Wine-tour’ doen…….

Om 13.00 stappen we met anderen op de mountainbike om de verschillende Bodega’s te gaan bezoeken. In de Bodega’s maken ze de verschillende wijnen en in de kelders van de Bodega’s liggen de wijnen te ‘rusten……’ We bezoeken in totaal 3 Bodega’s, hier krijgen we uitleg over de verschillende wijnen, de productie daarvan en natuurlijk hoort er bij elke Bodega een ‘proeverijtje’ bij….. Heerlijk! Om 19.00 komen we terug in het hostel waar de BBQ al klaarstaat! Een echte Argentijnse BBQ……….. 25 kilo steak voor 15 personen……. Flesje wijn erbij…… gratis tequila van 22.00 tot 22.30……….. Om 00.00 = ‘GAME-OVER….’


Hoofdstuk 5: Chili

Juul heeft gelukkig de wekker nog kunnen zetten gisterenavond! We vertrekken ‘s morgens vroeg vanuit Mendoza naar Valparaiso (Chili), we nemen afscheid van onze vrienden en spreken in november in Hong-Kong af met Chi-Ho…. Deze busreis ging gelukkig heel snel, lekker geslapen en genoten van het mooie uitzicht…. Recht door de Andes heen!!! Valparaíso is de grootste havenstad van Chili en wordt beschouwd als een van indrukwekkendste steden van Latijns-Amerika. De stad ligt op meerdere steile hellingen die uitkomen in de Grote Oceaan. In de binnenstad vindt men veel architecturaal en cultureel erfgoed. De historische wijk van Valparaíso staat dan ook op de Werelderfgoedlijst van UNESCO…. Heel leuk hoor al die steden…. Maar op een gegeven moment heb je het echt wel gehad en gezien… We besluiten daarom om maar 2 dagen in Valparaiso te blijven en daarna direct door te gaan naar Santiago, onze eindbestemming in Zuid-Amerika…..

Santiago, de hoofdstad van Chili, een echte metropool! Wat een Westerse stad is dit, net zoals Londen, Parijs en Berlijn….. Nooit gedacht! Een metronetwerk, daar is de Noord-Zuid-lijn helemaal niets bij….. grote gebouwen, universiteiten, shopping-malls, parken, gezellige wijken, markten, terrasjes, paardenrenbaan, gi-ga-bioscopen en dan maar te bedenken dat deze stad 20 jaar geleden nog onder het dictatoriaal regime van Pinochet viel….

Wat hebben wij afgelopen 3 dagen in deze stad gedaan? Uitgeslapen, hardgelopen, terrasjes gepakt, naar de bios geweest, naar het paardenrennen geweest (heel indrukwekkend), rondgeslenterd, geshopt en vooral veel gerelaxt… Morgen stappen we in het vliegtuig op weg naar ons volgende avontuur: Nieuw-Zeeland!! Hier hebben we voor 3 weken een mini-mini-mini-camper gehuurd!

Beste lezers, bedankt voor jullie tijd, na Nieuw-Zeeland volgt er een nieuw verhaal!
Ik ga Juul nu bijna feliciteren!!

Ciao, Amigo’s, Amiga’s, Chico’s en Chica’s!!!

P.s. Voor foto`s check onderstaande link
http://koenenjuul.waarbenjij.nu/fotoboek/reis/small/398788/around-the-world/1#!prettyPhoto