Off the beaten track in kiwiland!

31/10/12

Op weg naar Sydney dat zijn we nu, we zitten in het vliegtuig en zijn net opgestegen vanuit Christchurch, jullie weten wel….. die stad die meerdere malen is getroffen door een aardbeving…. 24 dagen en 23 nachten Nieuw-Zeeland hebben we achter de rug, wat hebben we weer veel meegemaakt, ervaren en beleefd en hoe anders was het dan in Zuid-Amerika…. Tijd om de vingers het werk te laten doen en los te gaan op het toetsenbord van deze mini-laptop…. Het ‘verhaal Nieuw-Zeeland’ begon allemaal op het vliegveld van Santiago in Chili waar we op de verjaardag van Juul de Lonely Planet van Nieuw-Zeeland kochten en nog brak van de vorige avond aan het wachten waren om in te checken….

‘Juultje van me, je bent nog maar 2 uurtjes jarig en dan slaan we zelfs een dag over, gelukkig was je vandaag jarig en niet morgen…. Anders was je niet jarig geweest!’ ‘We vliegen namelijk met de ‘tijdszone’ mee en verliezen dus een dag, raar maar waar….’
We checken in bij de grondsteward en Koen probeert zijn mannelijke charmes te gebruiken om ons ticket van economy-class naar business-class ‘up te graden,’ Juul was tenslotte jarig en misschien was er wel een plekje vrij…? Maar helaas, de uiterst lieve grondstuward (met oogschaduw) kon niets voor ons betekenen zelfs niet na een subliem knipoogje van Koen….. Nadat we opgestegen waren keken we elkaar aan en wisten dat we naar een ander continent zouden vliegen, wat konden we verwachten van Nieuw-Zeeland? Wat zouden we daar gaan doen? We wisten van helemaal niets, tja alleen dat Nieuw-Zeeland uit 2 eilanden bestaat, ze daar kiwi’s hebben (rare vogels die niet kunnen vliegen, dus zeker rare vogels…), dat de oorspronkelijke bewoners van Nieuw-Zeeland Maori’s heten, dat er heel veel schapen in Nieuw-Zeeland zijn (dus slapen doen we zeker ) en dat de natuur daar nog echt natuur is……. we zijn benieuwd...... ‘Koen, gelukkig spreken we morgen af met Luuk en Gina (vrienden uit Venlo) die daar al 3 weken aan het rondreizen zijn, wellicht kunnen zij ons meer vertellen…’

Na een vlucht van 12 uur landen we precies volgens schema om 04.00 in Auckland, plaatselijke tijd. Helaas is de autoverhuurder waar we de camper moeten ophalen pas om 09.00 open, dus 5 uur wachten op het vliegveld……. Koen loopt zo’n 33 rondjes en kent hel vliegveld van Auckland inmiddels uit zijn hoofd, Juul leest rustig de Lonely Planet door… 5 uur later kunnen we de camper ophalen, het betreft een Toyota minibus, met een koelkast, een twee-pits gasstel, een verhoogd dak, en 2 banken en een tafel die na het inklappen tevens als bed dient… Eigenlijk dezelfde soort camper die Koen in het verleden heeft gehad…. Gohhhh op deze 6 vierkante meter moeten wij ons de komende 3 weken vermaken….. We kijken naar buiten en het regent….. Als dat maar goed gaat, 3 weken lang op elkaars lip…. Een ware ‘6m2-relatie-test!!!!’

Eerst even naar de supermarkt om de inkopen te doen, hier in Nieuw-Zeeland gaan we in tegenstelling tot Zuid-Amerika niet uit eten omdat het gewoonweg teveel kost… Tja… en dan moet je nog naar de supermarkt zien te komen, ochja Nieuw-Zeeland is een ‘Britse Kolonie’ geweest, ze rijden dus aan de andere kant van de weg maar dat is nog niet zo erg… nee, het stuur en de versnellingspook zit ook nog eens aan de andere kant…. Dus alle automatismen en reflexen aan de kant, er moeten weer nieuwe sensomotorische vaardigheden worden aangeleerd… Zo gek… het voelt weer als de eerste rijles…. Zonder schadeclaims komen we aan bij de ‘pack-and-save-supermarket…’
Als echte Hollanders kijken we of er aanbiedingen zijn, is er iets in de ‘BONUS’? De winkelwagen zit al snel vol met de standaard ‘camping-artikelen.’ Afrekenen gebeurt met de Nieuw-Zeelandse-Dollar, we merken dat de Euro-crisis nog steeds niet voorbij is, de Euro staat nog even zwak als 4 maanden geleden…. Omgerekend zijn we hier dus meer kwijt dan boodschappen in Nederland….. Nog gekker is dat we van deze uitgaven een week konden leven in bijvoorbeeld Bolivia… We besluiten niet te gaan muggenziften deze 3 weken maar zijn er ons als echte Nederlanders wel bewust van…. Zuinigheid met vlijt, bouwt…………….

We rijden richting het Noorden naar ‘Bay of Islands’ naar het plaatsje Russell waar we afgesproken hebben met Luuk en Gina die ook in Nieuw-Zeeland zijn…. We kletsen onder het genot van een biertje bij, steken de BBQ aan en gaan redelijk vroeg naar bed, dit was namelijk een hele lange dag…..

De volgende ochtend beginnen we met het ochtendritueel wat we na deze keer nog 23 keer zullen herhalen, het bed transformeren naar 2 banken en een tafel in een ruimte waar je je kont niet kan keren… laat staan 2 konten of 4 billen…. Nieuw-Zeeland en lente… dan verwacht je toch vele lammetjes en vele zonnestralen, het eerste is waar het tweede helaas niet…. Na een prachtige ochtendzon kwamen er wolken tevoorschijn die voorlopig niet meer weg zouden gaan… We maakten met Luuk & Gina een wandeling langs het strand om daarna op de top van een berg uit te komen, met een geweldig uitzicht over de verschillende baaien…. Als het niet bewolkt zou zijn en niet zou regenen tenminste…. Daarna nog even langs de oudste kerk van het land uit 1838 en naar een belangrijke plaats voor de nog jonge geschiedenis van het Britse-Nieuw-Zeeland…. Op de ‘Waitangi Treaty Grounds’ is in 1840 de ‘Treaty of Waitangi’ getekend, een document waarin de Engelsen en de verschillende Maori stammen instemden met de vrede, vanaf nu was Nieuw-Zeeland een ‘echte’ Engelse kolonie……
Na nog een gezellige ‘BBQ-bier-avond’ met Luuk & Gina starten we onze camper en rijden richting Rotorua…

We zitten zoals eerder gezegd momenteel in het vliegtuig van Christchurch naar Sydney, boven de Tasman-Zee… Ik kom tot de conclusie dat ik het niet ga redden in deze 3-uur-durende vlucht om 24 dagen Nieuw-Zeeland van dag tot dag samen te gaan vatten, dit zou tevens erg saai voor jullie trouwe lezers zijn, net zoals in het vorige reisverslag zullen we verschillende hoofdstukken maken met de volgende ‘pakkende’ titels:
1. Leven op 6 vierkante meter, een ware relatietest!
2. Juul & Koen getuige van een gruwelijke moord!!!
3. 4622 kilometer in 23 dagen, hoe doen ze dat?
4. Hiken, een nieuwe hobby?
5. W.V.T.T.K.

1. Leven op 6 vierkante meter in Nieuw-Zeeland, een ware relatietest!

We kijken elkaar aan en vraag het nogmaals aan Juul…. ‘Vind je me echt nog zo leuk?’ ‘Ja, maar en jij mij?’ ‘Ja, natuurlijk!’ Maar allebei zijn we blij dat we nu in het vliegtuig zitten naar iets ‘nieuws,’ iets anders, iets wat meer bij ons past…. Want we kunnen elkaar recht in de ogen aankijken en we zijn blij dat we nu wat meer ‘ruimte’ hebben….. Niet dat Nieuw-Zeeland nu zo klein is, nee integendeel…… Maar die te kleine camper, de eindeloze lege lange wegen, de rustige campings en de stiltes dag en nacht…. Wij zijn weer op zoek naar ‘leven in de brouwerij!!!’ Maar wat hebben we onszelf en elkaar beter leren kennen afgelopen 3 weken….. En belangrijker nog: we hebben het samen overleefd…
Als eerste kijk je natuurlijk eerst naar jezelf, wat hebben jullie geleerd over jezelf van deze 3 weken in Nieuw-Zeeland Juul & Koen? ‘Tja, moeilijk, eigenlijk te ingewikkeld om uit te leggen… Je gaat zeg maar wat meer over de dingen nadenken omdat je niets anders te doen hebt…. Wat vind je belangrijk in het leven…. Van dat soort ‘zwerige’ vragen, zeg maar…. Maar ooooo zo belangrijk, dat zouden meer mensen moeten doen….. En niet te vergeten genieten van de kleine dingen…… In zo’n land leer je om innerlijke rust te krijgen, omdat gewoonweg niets moet en je ook niets kunt doen….. Het gekke is dat je jezelf en je partner (ja jij die dit leest ook!!!) denkt te kennen…. Nou niet dus! Ga maar eens 3 weken in Nieuw-Zeeland op 6m2 in de regen samen met je partner proberen te (over)leven….Suc6…. We spreken elkaar!!
Wij hebben dus ook wel echt even onze momenten gehad, ergernissen, bemoeienissen, elkaar stierlijk vervelen, elkaar irriteren, elkaar chanteren en elkaar negeren, maar altijd konden we het ‘bijleggen’ en moesten er altijd achteraf om lachen…… We hebben samen dikwijls de ‘slappe lach’ gehad, we kwamen niet meer bij, de tranen over de wangen van het lachen, tot spierbuikpijn toe…. Wie kan dat nou zeggen…. Wij zijn zo blij met elkaar!!

Je kunt je vast wel voortstellen dat de avonden anders zijn dan in een huis of in een tropisch land, waar je nog lekker buiten kunt zitten en kunt genieten van de ondergaande zon…. Nee onze avonden vonden plaats in een ‘Toyota-camper-mini-van…’ Geen tv, geen radio, geen andere mensen, geen internet….. We hadden alleen elkaar, een flesje bier of wijn, een boek, een slaapzak en het geluid van uit elkaar spattende regendruppels op ons dak… Al snel hadden we een bepaald ‘avond-ritme’ te pakken. Als we aankwamen op een DOC-Camping* ging Juul languit op de bank, pakte haar dagboek dan en begon te schrijven. Koen nam dan plaats achter het ‘fornuis….’ En maakte een heerlijk gerecht klaar, het is eerlijk gezegd bij aardappelen met groente en bij spaghetti gebleven…. Maar Koen sloot elk gerecht af met de woorden: ‘zo weer een heerlijk gerecht, en dat bereid op 2 pitten…. ‘Dat kunnen maar weinig mensen hoor’(herkenbaar Koos Noten?)…. Na het diner, ging Koen languit op de bank om uit te buiken en keek dan hoe Juul de afwas deed…… (even voor de duidelijkheid: Juul heeft geen 1x gekookt en Koen heeft geen 1x de afwas gedaan…. Hoezo rolverdeling???). Daarna doken we in ons boek, heerlijk lezen… Daarna een potje kaarten, pesten, jokeren of 1000-den…. Om vervolgens rond een uur of 10 onder zeil te gaan, slaap lekker….

*DOC-camping
DOC staat voor Department Of Conservation, een soort ANWB of VVV. De DOC-campings zijn geen echte campings maar ‘campsites,’ vaak midden in de natuur…. ‘off the beaten track…’ Op de DOC-campsites zijn geen voorzieningen, alleen een toilet (gat in de grond)… Het voordeel van deze campsites is dat je in de natuur staat en dat het bijna voor niets is! Wij verbleven vaak 3 nachten op een DOC-campsite staan en daarna een nacht op een ‘normale’ camping om te douchen…. Want de geur was na 3 dagen niet te harden, een ‘deo-douche’ was niet meer toerijkend…



2. Juul & Koen getuigen van een gruwelijke moord!!!

Tijdens deze trip hebben we een aantal georganiseerde tripjes gemaakt, 3 om precies te zijn…. De gruwelijke moord is dan wel gruwelijk maar wel zo natuurlijk, dit was HET HOOGTEPUNT van onze reis in Nieuw-Zeeland, we laten jullie nog even in spanning wat deze moord betreft, we beginnen eerst met de 2 andere uitstapjes, om te beginnen het uitstapje naar de Cadbury-fabriek…

De grote wens van elke echte vrouw en dus ook van Juul: ‘op bezoek in een chocoladefabriek,’ en wel de ‘Denudin-Cadbury-Chocolade-Snoepjes-fabriek…..’ We stonden aan de informatiedesk en hebben ons weten te laten overhalen om de uitgebreide tour te doen, inclusief proeven van de diverse chocolaatjes die er gemaakt worden…. Wij voelden ons net als 2 kleine kinderen, 2 Sjaakies zeg maar en hebben genoten van de rondleiding maar vooral van de chocola…. Zo lekker, nu ik dit aan het typen ben staan de smaakpupillen op mijn tong en aan de binnenkant van mijn wang weer rechtop…. Toen we naar buiten liepen kregen we allebei een déjà vu van vroeger, we verlieten de Cabury-fabriek net zo misselijk als we op bezoek bij onze opa’s & oma’s waren geweest…..

Het tweede uitstapje was iets spectaculairder, namelijk het ‘beklimmen’ en wandelen op de Fox-gletsjer! We kregen een pikhouweel en schoenen met van die ‘spijkers’ aan en begonnen de tocht, ook weer een belevenis in een onbeschrijfelijke wereld van ijs, check de foto’s!

Het derde en laatste uitstapje was in het stadje Kaikoura, we stonden op een DOC-campsite en nadat we ’s ochtends hadden hardgelopen reden we naar de haven… We gingen namelijk op walvissentour! De verwachtingen waren hoog gespannen, hoeveel walvissen zouden we er gaan zien en zijn ze echt zo groot? Helaas werden we op de boot wat minder enthousiast… Op de boot werd door de gids verteld dat ze hier de zogenaamde ‘sperm-whales’ hebben, een meter of 20 lang en dat ze leven van vis, deze vis vangen ze in de donkere diepte van de zee, zo’n 900 meter diep! Ze moeten een duik van ongeveer een uur maken en dan komen ze weer boven om even te ademen om vervolgens weer een duik te maken. Als we geluk hadden zouden we 2 ‘sperm-whales’ zien maar het zou er ook zomaar 1 kunnen zijn omdat de tour maar 2,5 uur duurt…. Tja en daar zit je dan, net flink gedokt (300 NZ-dollar), voor maar 1 walvis…. ‘Maar hopen dat het de moeite waard is Juul!’
Na een half uur gevaren te hebben werd de eerste walvis gesignaleerd, met volle kracht vooruit ging de kapitein ernaar toe…. En weg was die, hij was al naar de zeebodem vertrokken om wat visjes te gaan vangen…. Een goede 20 minuten later kwam gelukkig de volgende walvis een kijkje nemen, we konden 10 minuten genieten van een vin die boven water kwam en af en toe een straaltje water die hij uit zijn ‘luchtpijp’ blies, het was echt een gevaarte maar toch waren we niet echt impressed….

‘Hoe kan het dan zijn dat dit jullie hoogtepunt is van Nieuw-Zeeland en hoe zit het met die moord???’

Opeens werden we met z’n allen naar binnen geroepen…. En die walvis dan? Daar kwamen we toch voor? Nee, de kapitein startte de motoren en ging er vandoor! Hij had op de marifoon doorgekregen dat bij een andere toer van dezelfde organisatie het ‘zwemmen met de dolfijnen’ niet door kon gaan omdat er nu na 8 maanden van afwezigheid weer orca’s gesignaleerd zijn, voor degene die niet weten wat orca’s zijn, het zijn zwart met wit gekleurde walvissen en ze worden ook wel de ‘sea-killers’ of ‘killerwhales’ genoemd, ze staan bovenaan de hiërarchische ladder van het leven in de zee, ze hebben geen vijanden! Ze zijn dus zeg maar niet zo lief als in de film ‘Free Willy…’
We waren op de plek van bestemming aangekomen, met de fotocamera gereed stonden we op het voordek en JA…. daar was hij, GROOT, niet normaal! Koens knieën begonnen serieus te trillen, adrenaline werd volop aangemaakt, zeker toen hij onder de boot heen zwom…. Dan voel je je ineens heel erg klein! Maar hij zat achter iets aan, wat is dat…. NEE, het is een dolfijn… ‘ahhh wat zielig, aldus Juul.’ ‘Nee, dit wordt echt super vet, aldus Koen’
Anderhalf uur hebben we mogen genieten van het schouwspel ‘De dolfijn & de orca.’ Onder, langs, voor en achter de boot werd het ‘kat en muisspel’ gespeeld. De orca heeft de dolfijn zeker 6 keer in zijn bek gehad en liet hem daarna weer gaan, hij wilde de toeschouwers laten zien dat hij de echte ‘koning’ van de zee is! Uiteindelijk heeft hij hem in 1x verslonden en weg was het lieve, schattige dolfijntje! Wij waren getuigen van een ‘mooie-natuurlijke-moord.’ Helaas moesten we na 1,5 uur afscheid nemen van de orca, in de kajuit gaven we elkaar een ‘high-five…’ Dit was vet…. Héééééél vet!


3. 4622 kilometer in 23 dagen, hoe doen ze dat?

Vanmorgen keken we op de ‘eindstand’ van de kilometerteller, in totaal hebben we 4622 kilometer afgelegd in onze mini-mini-mini-camper, dat is gemiddeld 201 kilometer per dag, een behoorlijke afstand dus! Hebben wij er erg in gehad, nee niet echt, rondrijden in Nieuw-Zeeland is een feest! Misschien wel leuk om te vertellen, koen heeft zo’n 4400 km gereden en Juul 222 kilometer, waarom? Juul was zeg maar de reisleidster, zei zocht de campings uit, maakte een keuze welke hike-tochten we gingen maken en welke activiteiten we waar konden doen en was zeg maar ook het ‘navigatiesysteem….’ Niet dat er zoveel wegen waren in Nieuw-Zeeland maar je moest toch af en toe wel de juiste afslag nemen …..
Koen daarentegen moet altijd ‘iets’ te doen hebben, en rijden vind hij leuk er was dus zeg maar sprake van alweer een rolverdeling waar we ons beiden in konden vinden….. Wij houden van rolverdelingen….
Het maximum wat we hebben afgelegd is 500km op een dag, het is dus niet zo dat we hele dagen gereden hebben, vaak gingen we rijden als het weer wat minder werd, vaak in de namiddag, we reden dan een uurtje of 2-3 en zochten een camping uit waar we dan konden staan, waar we de dag erna dan een activiteit konden doen….
Ben je niet geografisch ingesteld zijn, sla de volgende alinea dan gerust over!!!!!!!!….
Mocht je geïnteresseerd zijn welke route wij hebben afgelegd, hier een ‘doe-opdracht,’ pak de Grote Bosatlas (of op de IPAD) er dan bij en sla deze open bij de kaart van Nieuw-Zeeland, steek je wijsvinger uit en begin op het Noorder-eiland bij de plaats Auckland, ga naar boven:

Rusell (1ste nacht), ga weer naar beneden:
Wangarei (2de nacht), ga verder naar beneden:
Rotorua (3de nacht), ga naar beneden:
Taupo (4de nacht), ga naar beneden:
Turangi (5de nacht), ga helemaal naar beneden naar:
Wellington (de hoofdstad, 6de nacht)……….

SPRING…. dan met de wijsvinger van het Noorder- naar het Zuider-eiland (dit deden wij natuurlijk met de boot, 3 uur, hetzelfde als Harlingen-Terschelling!) naar:

Nelson (6 en 7de nacht), ga naar beneden naar de west-kust naar het plaatsje:
Punakaiki (8de nacht), ga verder naar beneden langs de westkust naar:
Franz Jozef (9ste nacht), ga verder naar beneden naar:
Haast (10de nacht), ga een beetje naar het midden toe maar ook naar beneden naar:
Wanaka (11de nacht), ga verder naar beneden naar:
Queenstown (12de nacht), dan weer naar de westkust naar:
Milford (13de nacht), dan naar beneden naar (wordt het al saai ;)):
Te Anau (14de nacht), dan met de wijsvinger naar de andere kant, de oostkust naar:
Dunedin (15de nacht), dan naar boven via de Oostkust naar:
Oamaru (16de nacht), dan weer naar het midden naar de hoogste berg van Nieuw-Zeeland, namelijk:
Mount Cook (17de nacht), een stukkie naar rechts naar:
Lake Tekapo (18de nacht), en weer een stukje naar rechts naar:
Timaru (19de nacht), dan een beste afstand, helemaal naar boven naar:
Kaikoura (20de en 21ste nacht), weer een stukje naar beneden vanwaar we net opgestegen zijn:
Christchurch (22ste en 23ste nacht…..)


4. Hiken, een nieuwe hobby?

Nieuw-Zeeland staat bekend om zijn vele trekkings die je daar kunt maken, dit staat natuurlijk in direct verband met de wonderschone natuur die je daar vindt. In de Lonely Planet (reisgids) staat een ‘top 10’ van verschillende wandelingen, we hebben een aantal van deze wandelingen gemaakt…. Bij elkaar hebben we heel wat kilometers afgelegd met de voet… We kunnen nu ook wel zeggen dat we een beetje ‘wandelmoe’ zijn, voorlopig even geen wandelingen meer…. Wel willen we komende jaren wat ‘meerdaagse-trekkings’ gaan maken, wellicht in de Alpen, Himalya, Canada, Rocky Mountains….. Er zijn nog zoveel mooie plekken op deze kleine aardbol…. De mooiste plekken van Nieuw-Zeeland kun je zien bij de foto’s, we hebben er heel wat genomen tijdens onze trekkings…. Hieronder een korte beschrijving van de belangrijkste trekkings die we gemaakt hebben:

-De wandeling in Tongariro National Park
Dit park op het Noordereiland is ook wel bekend van de verschillende filmopnamen die er gemaakt zijn voor ‘Lord of the Rings.’ Wij wilden hier de zogenaamde ‘Tongeriro-crossing’ maken, helaas zat het weer niet mee, sneeuw, regen en mist, deze ‘alpine-tocht’ was helaas gesloten vanwege het slechte weer… Wel hebben we wat kilometers gemaakt en zelfs in dit Nederlandse herfst/winter weer was het ongelooflijk mooi hier, zeker met de continue komende en verdwijnende mist, het leek wel of de feeën, dwergen, elven en trollen hier tot leven kwamen….Heel mysterieus…. Een soort ‘Droomvlucht’ in de Efteling in het echt…..

-De wandeling in Abel Tasman National Park:
Dit park is vernoemd naar de Nederlandse ontdekkingsreiziger Abel Tasman, Abel Tasman zette als eerste Europeaan in 1642 voet op Nieuw-Zeelandse bodem….. De originele track is 78 kilometer en is te lopen in 3 dagen. Wij als optimisten dachten wel dat we de mooiste 50 kilometer van deze track op 1 dag konden lopen, en dit hebben we ook gedaan! Om 08.00 zijn we van start gegaan en de finish was om 18.30 bereikt, kapot waren we maar wat was het mooi, een wandeling langs de kust, van de ene baai naar de andere, van de ene waterval naar de andere…. Gelukkig konden we sommige stukken afsnijden omdat het eb was (er is daar een getijdenverschil van 7 meter!

-De wandeling bij Milford Sounds naar Key Summit:
Milford Sounds is een Fjord gelegen in het Zuiden van Nieuw-Zeeland. Deze track was eigenlijk gesloten omdat er op het pad ‘tree-sliding-gevaar’ was, oftewel; wegglijdende en omvallende bomen/modderstromen omdat het op de steile hellingen te nat is…. Wij wilden hoe dan ook deze berg beklimmen zijn over het afzetlint heen geklommen. Een letterlijk hoogtepunt van onze ‘Nieuw-Zeeland-Experience.’ Op de top hebben we genoten van het uitzicht…. Aan de ene kant een strakblauwe lucht waar de besneeuwde fjorden goed te zien waren aan de andere kant een naderende sneeuwstorm…. Dus… weer snel naar beneden…. Beneden aangekomen genieten we van een warme-Cadburry-chocolademelk in onze camper en beseffen dat iedereen van Koens familie momenteel op een ander continent is: Julie&Jan = Afrika, Kim&Rudger = Amerika, Margot&Tom=Europa en Juul&Koen dus in NZ (Australie)….. Toch wel een bijzondere wetenswaardigheid…..

-Lake Moke, Wanaka
Lake Moke, een meer nabij de stad Queenstown…… Aan het meer staat onze camper, we worden wakker, vegen de slaap uit onze ogen en trekken de wandelschoenen aan….. We kijken rechts, links, voor en achter ons, niemand maar dan ook niemand te bekennen…. Enkel een paar schapen en vele lammetjes, we zijn zelf getuigen van een schaap die net gelammerd heeft, het lammetje gaat voor het eerst op eigen poten staan, de navelstreng nog aan zijn buik hangend en de nageboorte al op de grond liggend… Toen was het nog vrede in huize Huigen-Noten…. Pak hem beet 3 uur later kwam Koen erachter dat hij een ‘navigatiefoutje’ had gemaakt en we de verkeerde kant op waren gelopen…. Nog 4 uur terug… Juul was helemaal over de piep…. Gelukkig zo inventief als Juul is in crisissituaties is ze bij de eerste weg die we tegen kwamen gaan liften en met succes, de derde auto die voorbij kwam stopte en binnen een uur waren we weer terug bij onze vertrouwde vierwieler….

-Mount Cook
Need to say more? See Photo’s! Mount Cook is de hoogste berg van Nieuw-Zeeland. Op een stralende lentedag zijn we naar het gletsjermeer van deze berg gelopen!!!

-Lake Tekapo
Groene bergen met weer heel veel schapen en lammetjes, je kunt hier alleen genieten van het uitzicht…. Hier komen we ook samen tot de conclusie dat we genoeg natuur hebben gezien afgelopen 3 weken. We zitten nog 1x naast elkaar op een steen…. ‘Juul, adem deze schone lucht nog maar 1 x diep in en geniet ervan, sluit je ogen en open ze weer.’ We zijn zo verwend dat we niet meer staan te kijken van dit uitzicht, het lijkt wel op zo’n ‘2500-stukjes-oma-puzzel.’ Over 4 dagen weer de smog, drukte en het bruisende leven van een stad, heerlijk… Kunnen we weer naar andere bergen kijken ;)….




5. W.V.T.T.K.

Op familiebezoek…. We zijn op bezoek geweest bij Gerard & Tillie en Kees & Margaret… Gerard & Kees zijn 2 broers van de overleden oma van Koen, zij zijn in 1954 naar Nieuw-Zeeland geëmigreerd om daar te gaan werken en een toekomst op te bouwen… Zonder het aangekondigd te hebben gingen we bij hen langs… En daar sta je dan voor de deur, ‘Hello… We are searching for Kees and Gerard de Groot.’ ‘Yeah, that’s me aldus Gerard.’ ‘You are een brother of my grandmother Corrie…..’ ‘Wow, we are family…. Please come in!’ En daar zaten we dan op de bank, bij eigenlijk ‘vreemde’ mensen, maar oooh wat waren ze verrast en blij om ons te zien, al snel werden ook andere familieleden opgetrommeld! Wat waren deze mensen enorm aardig, niet normaal! ‘Als ik dit geweten had, had ik een hele grote taart gemaakt, aldus Tillie!
Nadat we deze familieleden bezoekt hadden kwam ik er achter dat dit best wel wat met me deed. Toch gek dat je voor 1/8 dezelfde genen hebt als deze 2 oudooms en dat je zoveel in hen herkent van mijn vader, mijn oma en van mezelf, zonder dat je elkaar ooit gezien hebt! Echt heel apart! Het is zo belangrijk dat je familie hebt en ze kent, weer een levenservaring…. Nu snap ik ook waren adoptiekinderen vrijwel altijd op zoek zijn naar hun ‘roots’ en ‘eigen vlees en bloed.’
De volgende dag werden we door mijn achterneef uitgenodigd om zijn bedrijf te bekijken, ‘The-Mad-Butcher,’ een slagerij en niet zomaar eentje! Hij is met zijn gezin 6 maanden geleden Christchurch ontvlucht vanwege de aardbevingen en heeft deze ‘franchise-slagerij’ helemaal opgezet! 33 man personeel in dienst, die hij aan het opleiden is…. Alles ligt vers en voorverpakt in de schappen, de slagerij is een ‘open-slagerij’ net als een ‘open-keuken,’ achter het glas zie je de koeien en varkens gewoon hangen en de verschillende slagers hun werk doen…. Het was een heel interessante rondleiding van Tony, die wil gaan kijken of dit concept ook kan gaan werken in Europa… Wij gingen in ieder geval de deur uit met een winkelwagen vol vlees……for free!...

Earthquakes in Christchurch….. Gisteren hebben we rondgelopen in deze ‘spookachtige’ stad… Veel mensen zijn deze stad ontvlucht, huizen staan te koop en kantoorpanden staan leeg. We zijn gelopen tot aan de ‘red-zone,’ verder mochten we niet… Ingestorte gebouwen en wegen proberen ze te repareren…. Een zinloze missie volgens ons, het is niet de vraag of er nog een aardbeving komt maar wanneer hij komt! Traumatische ervaringen bij Koen’s familie, kun je je voorstellen dat je met je kinderen onder de tafel zit, de aarde hevig schudt en dat werkelijk alles vernield wordt door de kracht van de natuur….

Normen en waarden in Nieuw-Zeeland…. Respect voor elkaar, respect voor elkaars achtergrond, respect voor de politie, alles is hier zo schoon, iedereen ruimt zijn eigen zooi op, geen zwervers, weinig armoede, buren kennen de buren echt, mensen helpen elkaar, mensen zijn niet gehaast, mensen nemen echt de tijd voor je als je ze iets vraagt, veel Kiwi’s hebben een gezonde levensstijl, zo anders dan in Europa of Amerika terwijl we ondanks dat we beide Westers zijn en er beide een consumptiemaatschappij op na houden….
En in zo’n land waar je helemaal niets aan je hoofd hebt ga je je dan bedenken waarom dit alles in Nederland dan vaak niet zo is…. Wij zijn beide tot een slotconclusie gekomen maar gaan deze niet met jullie delen, het is namelijk een harde slotconclusie, we willen jullie zelf laten nadenken!!! Mocht je onze conclusie willen horen vraag er dan naar in December/Januari!!!

Pinguïns…… Pinguïns in het wild, wie wil die nou niet zien! Wij zijn op zoek gegaan naar deze gekke wezentjes… We hadden gelezen dat ze zich op 2 stranden zouden laten zien in de namiddag… Om 16.00 zaten we in de duinen om deze tweevoeters het land op te zien komen, helaas na een uur wachten geen pinguïn te zien…. We vroegen aan de ‘staatsbosbeheerstrandwachter’ of ze zich hier nog zouden laten zien, ‘gisteren hebben we er 2 gezien’ Tja en dat op een strand met een lengte van 3 kilometer… .Ja….Doei…. Wij in onze camper op weg naar de volgende hotspot voor pinguïns… en ja hoor om 18.30 kwamen deze gekke wezens uit de zee gewaggeld… het zijn geen vissen en geen vogels…. We zijn benieuwd wat ze aan de hand van de evolutietheorie zijn over 10 miljoen jaar…. Het blijkt het broedseizoen te zijn, deze monogame pinguïns bestaan dus uit stelletjes, 1 zit de hele dag om zijn luie gat op de eieren in de duinen, de ander gaat werken (vis vangen) en komt het maal in de avond naar zijn partner brengen…. Heeft zo’n pinguïn dan een boodschappentas bij met vis erin? Nee hoor, het zit in zijn maag/darmen, hij gaat voor zijn partner staat en laat een omgekeerde peristaltiek het werk doen…. nadat hij alles uitgekotst heeft, steekt hij een kaarsje aan en genieten ze samen van deze verse ‘bouillabaisse.’ Al met al een onsmakelijk tafereel om te zien, zeker als de vislucht je neus bereikt………….

De piloot zet de daling in, ik word vriendelijk verzocht de lap-top af te sluiten…. Wij maken ons klaar voor 4 dagen Sydney en daarna +/- 5 dagen Hong-Kong….Awesome!

See you later……Alligator….

Liefs,

‘Globetrotters’ Juul & Koen