Cross the border!

06/08/2012

Oooh dit is erg…. Nou ja alles is betrekkelijk… dus zo erg is het nu ook weer niet… Het is nu 6 augustus en we moeten nog verslag uitbrengen van de afgelopen 5 dagen. Deze verslagen dienen tevens als ons ‘dagboek,’ je weet wel ‘onder het motto:’ ‘Leuk voor later.’ Het schrijven van een reisverslag/dagboek wordt steeds leuker, je komt er zeg maar steeds meer ‘in’ te zitten. Tevens is dit mijn stukje ‘ontspanning,’ Juul kan een boek lezen en stilzitten, daar heb ik enigszins moeite mee… Ik moet altijd bezig zijn met een ‘product.’ Er moet bij mij ‘iets’ ‘van de grond komen.’ Of het nu gaat om een te geven gymles, een te winnen hockeywedstrijd, een huis wat geschilderd moet worden, een surprise die gemaakt moet worden voor 5 december, een afstand (met auto, zeilboot grrrr, fiets, bus of vliegtuig) die afgelegd moet worden of in dit geval een verhaal wat geschreven gaat worden…… Er moet altijd ‘iets bereikt’ worden…
Tijdens zo’n reis als deze leer je jezelf en de ander dus ook wel beter kennen. Na 5 weken, 24 uur per dag samen kunnen wij elkaar recht in de ogen aankijken en zeggen dat wij het heel leuk hebben samen, hier zijn we ons van bewust en delen dit met elkaar, fijn om te lezen hè ouders! Zo, zo, zo…. Jaaaa, Juul & Koen hebben dus ook ‘gevoelens’ en kunnen ook ‘serieus’ zijn en weten dit tevens op papier te zetten…

Okay, genoeg ‘gekwats’ over gevoelens enzo, ‘back to life, back to reality……,’ het maken van ons ‘product,’ het reisverslag….

Juul ligt momenteel nog op bed, ze heeft weinig geslapen vannacht. Elk uur op de toilet gezeten, gisteren iets verkeerds gegeten, maar wat dan? Ik heb nergens last van en we hebben precies hetzelfde op…. Zo maar even een ORS-bruistablet voor de ‘patient’ oplossen in een glas water…
Ik zit momenteel op een ‘rooftop’ van het hostel in Otavalo, Ecuador! Een strakblauwe lucht, midden in de Andes op zo’n 2550 meter hoogte, de zon probeert over één van de drie vulkanen die ik zie ‘heen te kruipen…….’ Echt zo ongelooflijk mooi hier, we hebben gisteravond verschillende hikes bekeken op internet die we hier in Ecuador kunnen gaan doen, dit worden echt 2 à 3 topweken! Vandaag gaan we chill aan doen, eerst even het stadje verkennen en daarna de markt op, dit schijnt de grootste markt van Zuid Amerika te zijn…..

Eerst nog even terug naar 2, 3, 4 en 5 augustus:


02/08/2012

We zitten vroeg aan de muesli in het Hostel in Bogota. We zitten op een patio en rondom ons zijn de verschillende kamers…. Één voor één worden verschillende backpackers wakker en gaan aan de ontbijttafel zitten….. ‘shit…. Koen, zitten we in een film ofzo….’ Ja… ‘dit is echt niet normaal… wat een vage mensen hier….’ Een korte samenvatting wat er zich in die 15 minuten afspeelde….:

Scene 1:
allereerst komt er een 45-jarige man bij ons zitten, komt uit Nederland maar is al 20 jaar aan het reizen! Hij ziet er uit als een ‘psychopaat’ hij zoekt een baan in een land en gaat er een tijdje wonen. Heeft gisteren nog meegespeeld in een Colombiaanse film en heeft daarmee 55 dollar verdiend… Wij denken dat deze man voortvluchtig is….. VAAG!!!!

Scene 2:
Een man met lang, blond en krullend haar opent de deur, hij blijft zo’n 1,5 minuut in de deurpost staan, in zijn iets te kleine en strakke onderbroek (B-knijper). Daarna loopt hij zo’n drie rondjes over de patio waarna hij weer teruggaat naar zijn kamer…. VAAG!!!!

Scene 3:
Een ‘te-oude-hippie-alto-maak-een-salto-vrouw’ komt haar kamer uit in een gele ochtendjas, gaat aan de ontbijttafel zitten draait een chaggie en staart voor zich uit, zegt 15 minuten helemaal niets…….VAAG!!!

Scene 4:
Een Nederlandse jongen (+/- 23 jaar) komt in 3-delig pak aan de ontbijttafel zitten…. Hij heeft zo een sollicitatiegesprek bij de universiteit van Bogota…. Hij heeft echter wel sportschoenen aan en een hanenkam als kapsel….. VAAG….

Scene 5:
Een Colombiaanse vrouw opent haar deur, loopt naar de Nederlandse psychopaat toe en geeft hem een kus vol op de mond en gaat naast hem aan tafel zitten. Op dat moment loopt de man in zijn onderbroek rondjes over de patio, de Colombiaanse vrouw maakt ‘2-katachtige-klauwen’ met haar handen, plaatst haar nagels op de ontbijttafel en haalt deze naar haar toe….. VAAG……

Je kunt je voorstellen dat wij zo op de vroege ochtend versteld stonden van alle taferelen die zich afspeelden in dit hostel, het was als de film ‘trainspotting,’ en wij zaten er midden in… We besluiten in de avond de nachtbus naar Popayan te nemen… Maar eerst nog even naar de zoutkathedraal in Zipaquira:

Catedral de Sal (Zout-kathedraal) in Zipaquirá, ongeveer 50 kilometer ten noorden van Bogotá, is een ondergrondse kerk die in een tunnel van zoutmijnen diep binnen een zoute berg is gebouwd. Als je naar deze kerk onder de grond gaat kom je langs 14 kleine kapellen welke de ‘posten’ van het lijden van Christus vertegenwoordigen. Het heiligdom bij de bodem heeft drie secties, die de geboorte, het leven, en de dood van Jezus vertegenwoordigen.
De eerste Zoute Kathedraal werd gebouwd in 1954, maar de structurele problemen en de veiligheidszorgen brachten de autoriteiten ertoe om het heiligdom in 1990 te sluiten. De huidige kerk werd gebouwd tussen 1991 en 1996 ongeveer 200 voet onder het oude heiligdom, opnieuw gebruik makend van gangen welke verlaten waren door de zoutwinning.
Het resultaat is aan elkaar geschakelde ruimtes met verschillende formaten waarbij de grootste ruimte, de daadwerkelijke Kathedraal een afmeting heeft van 75 meter in de lengte en 18 meter in de hoogte, en biedt ruimte aan 8400 mensen!

Wij na een busreis van 2 uur aangekomen bij de ingang van de grot, blijkt het een ware toeristische attractie, niet zozeer dat hier westerse toeristen komen maar vooral veel Colombiaanse toeristen. De entree van de grot is verschrikkelijk, het leek wel op ‘space-mountain’ in ‘Disneyland,’ de ogen deden pijn van het verspringende neonlicht…. Wij met een gids en een groep Colombianen de grot in… Het leek wel op de ‘grot in Valkenburg’…’ En jawel, ook de Nederlandse vlag was in het neonlicht te zien… Al snel hadden we het gehad met de gids (die alleen maar uitleg gaf in het Spaans) en zijn zelf aan de wandel gegaan. Echt imposant de grote ruimtes zo diep onder de grond…. Alleen jammer van al dat Neonlicht…. Al met al een deceptie, na 45 minuten stonden we weer buiten….


03/08/2012

Eindelijk om 11.00 in Popayan, 15 uur in de bus! Juul heeft kunnen slapen, koen af en toe de ogen dichtgedaan maar heeft met name voor zich uit zitten staren…. En geërgerd… Om 07.05 ’s ochtends kwamen er iets te veel ‘prikkels’ binnen: Voor me zat een Colombiaan iets te gretig chips te eten, tegelijkertijd zat een baby 3 stoelen voor me te krijsen en een stoel achter me zat een Colombiaans stel iets te luidruchtig te zoenen, de rotaties van beide tongen waren te horen…..bah, bah, bah… Ik werd gek…..

’s Middags Popayan ingegaan, lekker gewandeld en heerlijk geluncht in een steakhouse, na 4 weken kip en rijst weer een lekkere lap vlees… We verheugen ons op Argentinië….Heden ten dage wordt de stad Popayan bevolkt door ongeveer 296.000 mensen. Popayán staat bekend om de schitterende koloniale huizen en wordt daarom ook wel de "witte stad" genoemd. Ook vele politici en kunstenaars stammen uit Popayán: de stad leverde de meeste presidenten en er komen vele bekende dichters, componisten en schilders vandaan. Op 31 maart 1983 werden vele oude gebouwen vernietigd door een aardbeving en, ondanks dat vele gebouwen zijn herbouwd en gerestaureerd, zijn er nog steeds ruïnes te zien.

’s Avonds in het hostel ontmoeten we 2 gymleraren (Marlieke & Sven), beide de ALO in Tilburg gedaan, ik herkende Marlieke… Hoe toevallig is dat!! Ook ontmoeten we 2 Nederlandse artsen (Bart & Eefje), die na hun vakantie in Colombia voor een jaar in Curacao gaan werken…. Die avond gezellig gekletst en samen uit eten gegaan bij een Italiaan…..


04/08/2012

Om 07.00 eerst even pinnen, tja die pinautomaten hier ze werken allemaal verschillend… de ene keer moet je je pinpas door een gleuf halen, de andere keer moet je hem laten zitten…. De ene keer moet je direct je pincode intoetsen, de andere keer pas op het einde van de transactie…. De ene keer in het Spaans, de andere keer in het Engels… Met de slaap nog in mijn ogen 3x een verkeerde keuze gemaakt…. Result: deze pinpas is niet meer bruikbaar, nog 4 pinpassen te gaan!

In Colombia zijn er verschillende busmaatschappijen die hun diensten aanbieden. Aangekomen op het busstation willen ze dus graag dat je de busreis bij hen boekt…. Allemaal lokketen naast elkaar waar hoofden doorheen komen zodra je de drempel van het busstation passeert…. Ze roepen dan de verschillende steden waar ze naar toe rijden…. Het gaat van ‘Calli, Calli, Calli, Popayan, Popayan, Pasto, Pasto.’ Echt hilarisch om elke keer mee te maken. Wij kiezen er dan voor om even te blijven staan en dit schouwspel enkele minuten te laten duren…. Tevens maken wij er een sport van om natuurlijk de goedkoopste tickets te bemachtigen…. Dit is ons vandaag weer gelukt, voor 40.000 pesos (zo’n 17 euri) van Popayan naar Pasto, zo’n 300 kilometer… Wat een geweldige busreis, van de bergen naar canyons, van de canyons naar de bergen… Het gekke is dat je in Nederland niet zit te wachten op een 6-uur-durende rit, hier is het een ware attractie…

Aangekomen in Pasto nemen we de taxi naar ‘Laguna de la Cocha.’ Dit is een dorpje aan het grootste meer van Colombia. Vanuit het meer zijn er verschillende ‘grachten’ die door het dorpje lopen. Door middel van verschillende bruggetjes kunnen de bewoners naar hun gekleurde huisjes komen. Het is een soort ‘madurodam-klein venetie-giethoorn’ samen… Momenteel is het hier ‘hoogseizoen’ maar echt geen toerist te verkennen…. We zijn met een motorbootje naar een eiland gegaan en hebben daar in een ‘nationaal park’ van 1km2 gewandeld… Tjeee, ‘Juul, er is hier werkelijk niemand!’ We zitten alleen in ons hotel, nou ja hotel…. 1 kamer, zonder douche, verwarming enzo…. Het begint donker te worden en zitten met een zak chips en een biertje op het balkon, toch maar wat gaan eten…. Zitten we in een ‘restaurant’ helemaal alleen, met onze jassen aan te genieten van een ‘menu del dia…….’ S’ avonds vroeg naar bed, er is hier niets maar dan ook helemaal niets te doen, en wat mis je dan……. een TV, om een lekker avondje te zappen…. Niet dat we dat in Nederland vaak doen maar in ieder geval wel één keer in de maand….
Deze nacht voor de eerste keer in de slaapzak, het was hier brrrrrrrr koud…


05/08/2012

De slaapzakken ingerold, de ligplek van mijn kussen nog duidelijk zichtbaar in mijn haar nemen we de taxi naar Pasto. We maken ons klaar voor een lange-dag-in-de-bus…. We gaan naar Ecuador! Deze reis ’s nachts/’s avonds maken is geen optie. De Lonely Planet waarschuwt voor overvallen en ontvoeringen door bendes in het grensgebied… En de verhalen van andere backpackers zijn ook niet al te best… Vorige week is er nog een backpacker 6 uur lang gegijzeld…..

Vanuit Pasto pakken we de bus naar Ipialis (grensovergang) waar we een imposante kathedraal bezoeken gebouwd in een kloof: ‘el santuario de las lajas.’ Dit is een soort van ‘Lourdes’ in Colombia, op de heenweg zagen we al verschillende ‘pelgrim-groepen’ lopen of al zittend te bidden op de weg …. Dan denk je toch: ‘sta toch op, loop en bid tegelijkertijd dan ben je er sneller….’ ‘Of doe niet zo moeilijk, dit is zo niet 2012…. Pak een taxi of regel met heel het ‘pelgrim-groepje’ een bus…’ Tja… het zet je wel aan het denken… Hopelijk hebben ze in ‘el santuario de las lajas’ het licht gezien…..

Daar sta je dan in de rij….. nog 160 wachtenden voor u… Net laatste pesos ingeruild voor Amerikaanse $, ja in Ecuador is de munteenheid de Amerikaanse $.... ‘Schatje, dit gaat zeker nog 3 uur duren!’ ‘Als het er geen 4 zijn?!’ We staan bij de immigratiedienst van Ecuador om een stempel te halen…. Nog 6 wachtenden voor u…. en toen….:

‘Met piepende banden en loeiende sirenes reden verschillende pick-ups met daarop ‘special forces’ het terrein op…. Op nog geen 8 meter afstand van ons kwamen de pick-ups tot stilstand, militairen gekleed in het zwart met bivakmutsen, gelaatsbeschermers, kogelvrije vesten en gigantische mitrailleurs sprongen uit de pick-ups en namen de posities in….. Al richtend op de mensenmassa, dus ook op ons….

‘What…the…f*ck…’

We keken elkaar aan, en dachten hetzelfde ‘wat is dit nu weer….’ Als een echte ‘Joop van Tellingen’ wilde Koen de camera uit de tas pakken, ‘nee!! ‘Koen, dit kun je echt niet doen, dit wordt misschien niet op prijs gesteld, wil je soms een kogel door je hoofd?’
Het doel van de actie was na 10 seconden duidelijk, een man op krukken werd uit de rij gepikt en op de grond gesmeten, in de boeien geslagen en afgevoerd… Echt mooi om te zien hoe zo’n eenheid dit zo snel kan uitvoeren… Toch maar snel en stiekem de camera gepakt en vastgelegd hoe deze crimineel werd afgevoerd…. Uit de verhalen die we later in de bus hoorden bleek het om een zware crimineel te gaan die probeerde te vluchten van Colombia naar Ecuador, hij deed dit incognito: met pruik, bril en krukken!!!

Om 18.00 komen we aan in Otavalo, lekker uit eten geweest (pizza, pizza oooooh pizza!)…. Daarna Genieten van het uitzicht onder het genot van een biertje zitten op het ‘dak/rooftop’ van het hostel in Otavalo, Ecuador! De lucht oranje-rood-geel-blauw, midden in de Andes op zo’n 2550 meter hoogte, de zon probeert achter één van de drie vulkanen te zakken……..


07/08/2012

Van Otavalo met de bus naar de hoofdstad van Ecuador, Quito! Een reisje van 2 uur met de bus waar we 3,25 euro met zijn tweeën moesten afrekenen, het vervoer is hier zo spotgoedkoop! Nadat we onze room hebben gecheckt met badkamer (Damn, alweer zo’n ‘kak-waterkoker-douchekop’), gaan we Quito in…. Op naar de ‘old-town,’ wat een leuke bruisende stad is dit, veel parkjes met speeltuinen, sportveldjes en terrasjes!!!! Yes, vanavond weer eens ouderwets ‘mensen kijken’ onder het genot van een pilske en nacho’s met guacamole! Quito heeft een nieuw en een oud centrum. Dit oude centrum, dat gebouwd is in de koloniale tijd, is bijna nog geheel in authentieke staat. Het was in 1978 - samen met het Poolse Krakau - dan ook het eerste centrum dat UNESCO op haar Werelderfgoedlijst zette. Ontelbare kerken, paleizen en andere bouwwerken uit de koloniale tijd - die vooral te vinden zijn rondom het Plaza de la Indepedencia - domineren het beeld van het historische centrum. Vooral Iglesia de la Compañía is een mooi staaltje koloniale architectuur…….

De Ecuadorianen eten ’s middags altijd warm, dit doen ze in vaak kleine restaurantjes waar ze ‘almuerzos’ aanbieden, oftewel ‘het menu van de dag.’ Voor 2,50 euro, krijg je op je bord wat bonen, rijst, gebakken banaan, salade en een lapje vlees of vis. Echt heerlijk! Romantisch is het echter niet, gezellige plastic tuinstoelen…. klef placematje…. met anderen aan een tafel…..eerst betalen en dan kun je het eten afhalen…. de tv staat aan, gelukkig wel de Olympische Spelen!!!


08/08/2012

In de hostels waar wij bivakkeren hebben ze geen CV en dus ook geen warm water…. ’S Morgens een koude douche nemen, het went gewoon niet. Gelukkig hebben ze in de meeste hostels wel een ‘super-sonische-waterkoker-douchekop.’ Als je kraan opendraait wordt in de douchekop een warmtespiraal geactiveerd (elektronisch, hetzelfde idee als waterkoker). De douchekop vult zich met water, het water wordt warm en stroomt de douchekop uit….
Nadat wij een karig ontbijtje naar binnen hebben gewerkt vertrekken wij met het openbaar vervoer naar de ‘Pululahua-vulkaan’ en naar het dorpje ‘Mitad del Mundo,’ wat letterlijk het ‘midden van de wereld betekent….

De Pululahua-vulkaan is een reservaat en ligt op slechts 17 km ten noorden van Quito en omvat de krater en de hellingen van de uitgedoofde vulkaan Pululahua (quichua voor "wolk vol water"). De laatste uitbarstingen van de vulkaan dateren van 2500 jaar geleden. De krater heeft een doorsnede van 12 km; er huist nog steeds een boerengemeenschap van een 40-tal families die leven van veeteelt en landbouw. Dit gebied werd uitgeroepen tot natuurpark wegens zijn grote biologische diversiteit met meer dan 2000 plantensoorten en een grote aanwezigheid van vogels, zoogdieren en insecten. Helaas hebben wij maar 1931 plantsoorten kunnen tellen….Toch wel gek als je op de kraterrand staat en daar beneden in het midden huisjes ziet liggen… Wij hebben hier lekker gewandeld en gemountainbiked….. Het mountainbiken was echter niet echt een succes, na een kwartier gefietst te hebben stond er een stier midden op de weg, naar beneden kijkend, met van die grote horens en al ‘zand-wegschoppend’ met één poot, er kwam nog net geen rook uit zijn neus…. Wij durfden hier echt niet langs en zijn dus omgekeerd, nog bedankt meneer de stier!

Daarna door naar ‘Mitad del Mundo’ Hier zou volgens de berekeningen het middelpunt van de aarde zijn. Hier is een groot monument ter markering aangebracht. Uit nieuwe GPS berekeningen is het punt echter zo´n 200 meter verderop, maar ja wie maalt daar nu om. Ze gaan dat monument echt niet verplaatsen… Hier hebben wij een ‘foto-shoot’ gehouden, met veelal de ene kant van het lichaam in het zuidelijk halfrond en de andere kant van het lichaam in het noordelijk halfrond…. Leuke foto’s voor facebook!

’s Avonds heerlijk uit eten geweest bij een Indiaas restaurant, oude herinneringen opgehaald van onze vorige vakantie in ‘incredible-India.’ En dan loop je in een straat met heel veel ‘travel-agencies’ waar ze adverteren voor reisjes naar de Galapagos-eilanden…..

‘Schatje…. Toch maar even binnen een kijkje nemen?’ ‘Ja, is goed koen, enkel even om te kijken en voor wat informatie, we gaan dit echt niet doen hoor!’

Toen we de drempel van het eerste reisbureau binnenstapten, wist ik al genoeg, dit gaan we echt wel doen! Er stond een tekst in het engels:

‘When was the last time you did something for the first time….?’

Om een verhaal kort te maken (ben sowieso kort van stof toch?!), in het derde reisbureau zetten wij de handtekening onder het reisdocument naar Galapagos! Lekker impulsief, dit doe je maar 1 keer in je leven…. Zaterdag vliegen wij naar Galapagos, wat daar zo bijzonder aan is horen jullie in ons volgende reisverslag!!!!


09/08/2012

‘When was the last time you did something for the first time…..’ Vandaag is het weer eens zo ver, een echte uitdaging, wij hopen een actieve vulkaan te gaan beklimmen tot op zo’n 4810 meter! Even voor de duidelijkheid de hoogste berg van Europa is de ‘Mont Blanc,’ 4807 meter hoog, dit gaan wij dus als het goed is met 3 meter evenaren…

De Cotopaxi is een stratovulkaan en een van de hoogste actieve vulkanen ter wereld. Het is tevens de op een na hoogste berg van Ecuador. De vulkaan ligt ongeveer zestig kilometer ten zuiden van Quito, de hoofdstad van Ecuador, in de provincie die eveneens de naam Cotopaxi draagt. In het Quichua betekent het woord Cotopaxi ‘Nek van de Maan……’
De vulkaan, met een hoogte van 5897 meter, heeft een bijna perfecte kegelvormige structuur. De doorsnee van de basis van deze vulkaan is ongeveer 23 kilometer. Deze vulkaan wordt veelal gezien als een van de mooiste vulkanen van Zuid-Amerika. Hoewel de vulkaan actief is, is het toch de meest beklommen berg van Ecuador. Sinds 1738 hebben er 50 uitbarstingen plaatsgevonden, hopelijk gaat dit vandaag niet gebeuren…..

Om 07.30 werden we opgehaald door de gids (Rodrigo) en gingen we op weg naar de vulkaan, na 1,5 uur rijden komt de ‘Cotopaxi’ wel heel dichtbij, wat een gigant…. Gaan wij die beklimmen? Jazeker, de hypotheker! Aangekomen in het nationale park stoppen wij op 3500 meter, even acclimatiseren en een ‘coco-thee’ nuttigen, goed tegen hoogteziekte! En even wat ‘kiekjes’ schieten!

‘Schatje, kom op mijn nek zitten, dat wordt een leuke foto!’ 1 en 2 en hop, daar zat juul op mijn nek, Rodrigo begon de foto-shoot als een ware fotograaf, ‘beetje meer naar links, beetje meer naar rechts, lachen, armen uitsteken…. Say wodka….’ Echt top foto’s! Zo, even gehurkt naar beneden om Juul te laten afstappen, mijn broek kwam op spanning en…… gggggggggggggg….. het was niet de vulkaan die aan het uitbarsten was….maar….. een scheur van onder mijn kruis tot boven aan de riem, echt een ‘klassieker.’ Tja, en dan moet je nog een vulkaan gaan beklimmen met een grote scheur ter hoogte van de bilnaad en een paarse boxershort in het zicht…..

Aangekomen in het ‘basiskamp’ openen wij de deur van de minibus….. Wat een wind, niet normaal….. De kleine lavasteentjes en stof vliegen rond de oren (pijnlijk!), door de harde wind beweegt de mini-bus en gaat zelf het auto-alarm af…. Goed ingepakt, met wanten, muts, 2 truien enz beginnen wij de beklimming, al snel merk je dat elke stap die je moet nemen zwaar is, op zo’n 4000 meter zit er 20% minder zuurstof in de lucht! We moeten om de ± 25 stappen even rusten, we genieten dan van het verbluffende uitzicht, boven de wolken, zo helder, andere vulkanen en bergtoppen in het zicht. Echt een ‘andere’ wereld…. Aangekomen op 4810 meter complimenteert Rodrigo ons, wij hebben een ontzettend goede conditie, hij is nog nooit zo snel met toeristen naar boven gegaan! Wij vragen aan hem of het mogelijk is om helemaal naar de top te gaan, dit is mogelijk en gezien onze conditie is dit voor ons zeker haalbaar. Dit moet dan wel met de nodige uitrusting (touwen, klimijzers, pikhouweel etc) omdat je over ijs en sneeuw moet. Dit willen we wellicht nog gaan doen op een andere vulkaan in Ecuador!

Op de terugweg vragen we aan Rodrigo wat een goede en leuke discotheek is in Quito, vanavond gaan we namelijk op stap! Heel Quito gaat vanavond op stap het is namelijk morgen de 10 augustus, een nationale feestdag. Ze vieren dan de onafhankelijkheid, de Spanjaarden verlieten Ecuador op 10 augustus in 1809…. De danschoentjes aan, gel in het haar, blouseje gestreken (maar niet heus), mascara op (juul), eerst naar een cocktailbar…. Moijito…. Daarna naar de ‘No-bar,’ de ‘Discoteka…..’ veel biertjes… gezellig kletsen met Canadezen, Engelsen maar vooral met veel ‘lokals’ die we niet begrepen….. Om 01.00 zijn we afgetankt en strompelen we naar ons hostel, een topavond!


10/09/2012

‘hangover part II’

Deze dag kunnen wij in een paar woorden omschrijven:

uitbrakken;
broodje subway;
olympische spelen gekeken (hockey dames);
beetje ‘ge-internet’
koffie met cheesecake
nog een broodje subway……

al met al een zeer productieve dag!!!!!

Komende maandag is de schoolvakantie in het Zuiden definitief voorbij! Via deze weg wil ik mijn collega’s, leerlingen en cursisten/studenten van De Fakkel, De Koperakker en Avans een goede start toewensen, wel gek dat ik dit dit jaar moet missen! In het bijzonder wens ik Jeroen en Janneke veel beweegplezier toe! Zorg ervoor dat elke gymles een ‘kinderfeestje’ is!

Greetzzz!