Op schildpaddenjacht!

Ola Amigo’s

Het is nu 04.30 en we zijn net wakker geworden van een tropische regenbui. Ik kon niet meer slapen dus dacht ga eens verder met ons reisverslag. Juul draait zich nog een paar keer om. Ik zit nu buiten, onder een afdakje… En laat mijn zintuigen het werk doen:
-zien:
voor me zie ik 5 hangmatten hangen, de eigenaar van het hostel gooit hou op het vuur om brood te gaan bakken… rechts van me zie ik het pikzwarte zandstrand van Tortuguero, verder de Caribische zee met hoge golven en zeer sterke onderstromen (in Costa Rica zijn 950 verdrinken per jaar!). Achter me zie ik het tropische regenwoud, waar de zon langzaam op komt…
-horen:
Ik hoor de golven de golven omslaan, verschillende vogels, insecten en apen worden wakker wat een geluiden allemaal…..
-ruiken:
De houtoven staat aan, de geur van het verbrande hout verdwijnt en de geur van het vers gebakken brood wordt steeds sterker…. Verder ruik ik de verschillende gewassen die net door een tropische regenbui zijn ‘wakker gemaakt.’
-proeven:
Ik proef de smaak van een 8 uur durende slaap in mijn mond, eerst maar even mijn tanden poetsen ;)
-voelen:
Op een stoel strek ik me nog 1x uit, voel de spieren in mijn lijf. Onder mijn slippers voel ik het zand verplaatsen… Ja…. ik ga nu echt beginnen aan ons reisverslag….

Waar waren we ook alweer gebleven, ooh ja in het vliegtuig op weg naar San Jose. Zouden we de Douane doorkomen? Het was achteraf gebleken geen probleem, we konden zo doorlopen! Daarna hebben we een taxi gepakt naar het hostel waar we 2 nachten zouden blijven. Echt een leuk hostel, leuke mensen ontmoet (uit Spain, US en Denmark). Nog even wat gegeten en daarna naar bed gegaan.

De volgende dag zouden we San Jose gaan verkennen. Vroeg opgestaan en de stappers aangedaan, het centrum zou 3 km lopen zijn, maar het waren er uiteindelijk 6! We zaten in een buitenwijk en we vroegen waar het centrum was, een Costaricaan vertelde dat het daar was (al wijzend) bleek het het centrum van de buitenwijk te zijn. We konden dus weer terug lopen. San Jose is niet echt een mooie stad, een paar kerkjes, pleintjes en wat parken daar is het wel mee gezegd. We hebben wel heerlijk geluncht op de markt, gefrituurde kip met papas fritas…

Deze avond zouden we ons zelf moeten vermaken in het Hostel (toch niet echt veilig op straat), dit hebben we ook gedaan: zelf gekookt en verschillende spelletjes gedaan: Rummikub, Jenga en Snooker! Juul heeft haar nieuwe sport ontdekt: Snooker 10 potjes gespeeld en heeft er 9 gewonnen! Hier kan ik natuurlijk niet tegen en dit krijg ik nog heel de vakantie te horen……

De volgende dag vroeg op: 04.30. Om 05.00 de taxi naar het busstation om daar alvast een kaartje te kopen voor de bus van 06.30 naar Cariari. Eerst nog even pinnen want op Tortugeras zijn geen ATM’s. Een 2,5 uur durende rit voor 2 euri’s en ook nog op tijd, hier kan de NS nog wat van leren. Aangekomen in Cariari blijkt de volgende bus naar La Pavona pas om 12.00 te gaan. Tja we gaan hier echt niet 3 uur staan wachten. Wellicht kunnen we met andere backpackers een taxi delen. Koen neemt als ware reisleider het voortouw en fixt een pick-up van een lokal. Als vee staan/zitten we met z’n achten in een pick-up voor een tochtje van een uur…… Toch wel spannend terwijl je in de pick-up van een local zit en leest in de lonely planet: ‘There have been thefts from te buses that ply the route between Cariari and La Pavona – and a reported armed mugging.’

Daarna de boot door het regenwoud naar: Tortuguero…….

Tortuguero is een dorp aan de rand van het nationaal park Tortuguero in de provincie Limón in Costa Rica, waar het ook de naam aan heeft gegeven. De naam wil zoveel zeggen als schildpaddorp. De stranden van Tortuguero zijn de belangrijkste nestplekken voor een drietal met uitsterven bedreigde zeeschildpadden. Dit zijn respectievelijk de Lederschildpad, de Groene Zeeschildpad en de Karetschildpad. Bij het dorp bevinden zich dan ook twee biologische onderzoeksstations. Het is een klein dorp dat slechts per boot door het oerwoud (primair regenwoud) of per vliegtuigje bereikt kan worden. Het dorp is met name bekend geworden door het ecotoerisme. Duizenden toeristen komen op het dorp af om de zeldzame schildpadden te bewonderen en boottochten te ondernemen door het nationaal park.

Zowel het leggen van de eieren van de schildpadden hebben we gezien als een boottocht door de Jungle, de boottocht (kano) door de jungle viel tegen, na een kwartier begon het te regenen (ontzettend hard). Gelukkig had de gids wel poncho’s bij zich alleen jammer dat er voor Koen alleen een van een bambino over was, veel je klein….. Wel wat dieren gespot (apen, slangen, kaaimannen, vogels en vissen)…

Het hoogtepunt van Tortuguero moest toch wel het nestelen van de schildpadden zijn en dit was het ook! Gisteren om 22.00 is de gids ons komen ophalen. Tussen 18.00 en 06.00 mag je namelijk alleen met een gids het strand op, dit wordt goed bewaakt. Het 8km lange strand is verdeeld in verschillende zones, wij moesten naar zone 3. Daar waren in totaal 5 schildpadden aan het nestelen. Dat zijn niet van die kleintjes maar echte grote zeeschildpadden van 1 meter 40!!! We hebben heel het proces gezien wat zo’n 2 uur duurt: schilpad komt uit zee, zoekt een plekje op het strand, graaft een kuil (groter dan de kuilen in Renesse, Burgh-Haamstede en Zoutelande). Gaat dan terug naar zee om te rusten, komt een kwartier later terug en legt dan 80 eieren iets groter dan een golfbal en het gaat dan van plopperdeplopperplop…… Dan maakt de schildpad de kuil weer dicht en gaat terug naar zee en komt over 3 jaar weer terug om hetzelfde te doen! In september komen de eieren uit, slechts 1% overleeft het.

Ik ga nu even wat eieren en tomaten halen, lekker een gebakken eitje maken…. Straks een 4 uur durende boottocht voor de boeg van Tortuguero naar Cahuita dwars door het regenwoud….

Ciao!