San Blas vreselijk

20/07/2012

Jaaaaa, daar zijn we weer! Vanmorgen vroeg opgestaan want we moeten om 05.30 met de ‘4-wheel-drive’ naar een haven waar we de boot naar de San Blas moeten pakken. De jeep vertrekt vanaf een ander hostel en daar moeten we nog even naar toe zien te komen met al onze spullen (camara-tas, rugzakken, backpacks en veel cash). Een taxi zou je denken, nou geen taxi te bekennen in Panama-city om 05.00. ‘Tjee, ik ga echt niet zo’n eind lopen met alle waardevolle spullen hoor koen’, aldus Juul. Tja wat moeten we dan? Gelukkig waren er militairen aan het patrouilleren en Koen stapte op de militairen af: ‘Zouden jullie ons naar Luna’s Castle (naam van andere hostel) willen escorteren’ Ze waren vereerd en brachten ons maar al te graag naar Luna’s Castle….

Luna’s Castle, een echt ‘backpackershol’ een ‘backpackerszoo’ bah bah bah, gelukkig hebben wij hier dezer dagen niet gezeten. Bezopen backpackers lagen nog met de flesjes bier in de hand te slapen op de bank, het rook er muf en borden met etensresten stonden nog op tafel…. Net een hockey-tournooi ;) Hier komen duidelijk de ‘single-backpackers’ met van die vieze dreads, tatoeages en waar de geur van het bier door de poriën komt.

Ok, de groep is compleet we kunnen vertrekken, wij zitten op de achterste bank van de Jeep gepropt en zijn klaar voor een 4-uur durende rit…. Maar waarom een 4x4, alle wegen zijn toch goed?! Na een uur rijden is dit voor ons volkomen duidelijk. Vanaf de ‘snelweg’ gaan we naar een ’80-km-weg’ en vanaf de ’80-km-weg’ naar een mix van verschillende wegen…… Voornamelijk ‘gravelwegen’ met heel veel gaten. En het is dan niet fijn dat je dan op de achterbank zit met geen beenruimte, Juuls knieën hebben het te verduren gehad… En het erge is dat er op de bank voor je 2 Spanjaarden zitten die wel voldoende beenruimte hebben en zich gedragen als koning Juan Carlos de 1ste ,eerst gingen ze elkaars nagels vijlen en daarna pakte ze een hoofdkussentje, die ze opbliezen, waarna ze zich in een comfortabele houding manoeuvreerden….. Zo irritant…. Maarja…. zo rationeel als wij zijn… ‘Zij zijn bijna failliet en wij niet!’

Daarna met een bootje naar onze zeilboot ‘Nani-Moana.’ De ‘Nani-Moana’ zal de komende dagen ‘ons huis’ zijn. We maakten kennis met de Colombiaanse schipper: Sebastiaan, 2 Zwitsers: Rebecca en Oliver, een Amerikaanse: Britt en een Engelsman: Vaughan. Er was direct een ontspannen sfeer… Juul en ik keken elkaar aan en dachten hetzelfde, ‘dit zijn leuke mensen waar we gezellig mee gaan hebben!’ Sebastiaan vertelde bij aankomst al of we er problemen mee hadden dat hij af en toe een blowtje zou roken, voor ons geen probleem. Niet wetende dat hij ermee op stond en ermee naar bed ging. Onze kapitein had al na 2 uur de bijnaam: ‘kapitano marihuana’


21/07/2012 – 22/07/2012

Deze 2 dagen zullen we kort samenvatten met als titel ‘San Blas verschikkelijk ;)’

San Blas verschrikkelijk ;)

- De stranden zijn te wit;
- het water is te blauw;
- er zijn teveel palmbomen;
- er zijn bijna geen toeristen;
- de koraalriffen zijn nog niet aangetast en geheel intact;
- we hebben teveel gesnorkeld
- we hebben veel te veel vissen gezien; (reef-sharks, roggen, gekleurde visjes waaronder Nemo)
- er leven daar nog echte ‘Kuna-indianen’ waar we ’s avonds bij konden koken;
- het eten was er niet te pruimen alleen maar verse vis, krab en kreeft;
- het was ’s nachts zo helder dat je heel ons zonnestelsel kon zien;
- het was ’s nachts zo warm dat je buiten op het dek moest slapen;
- we hadden teveel zonnebrand nodig;
- teveel vers fruit;
- we hebben veel te mooie foto’s kunnen maken;
- teveel bounty-eilandjes;
- en ga zo maar door……

Kortom deze 2 dagen waren 2 heel vervelende dagen ;)

Nadat we op 22/07 onze laatste snorkelsessie hebben gehad maakten we ons klaar voor de 46-uur-durende zeiltocht naar Cartagena in Colombia. Je kunt je voorstellen dat dit een beste impact heeft op je privacy, je zit met 7 volwassen op een 32-voeter, als sardientjes in een blik…. Je kunt echt geen kant op. Koen heeft gelukkig al wat ervaring met langere zeiltochten Juul daarentegen nog niet…. Wat zal deze tocht ons brengen? Bij ondergaande zon verlieten we het laatste eilandje van de San Blas Archipel, met Kapitano Marihuana aan het roer, jawel met een beste zelfgedraaide jonko tussen zijn lippen gedrukt…..

De eerste nacht verliep voorspoedig, een lekker briesje, de zeilen strak, zo’n 5 knopen per uur….. In totaal 210 zeemijlen te gaan! Wij hadden wake-up-dienst van 01.00 tot 03.30…. Lekker deinend op de Caribische Zee, de koers in de gaten houden, uitkijken naar andere boten….. Het gekke is dat je waar je ook kijkt de ‘flitsen’ van het onweer ziet, mijlen ver weg, je ziet dan ook niet echt de ‘flitsen’ maar ‘lichtbundels’ aan de horizon verschijnen zowel aan bakboord, stuurboord, achter en voor ons…

Op 23/07 heel de dag de wind in de zeilen…. Lekker luieren, lezen, verse ananas en mango klaarmaken met de GPS in de hand en dan begint Koen het wel een beetje gehad te hebben, hij telt de zeemijlen af…. Nog 133 te gaan, nog 132 te gaan, nog 131 te gaan….. De crew van de ‘Nani Moana’ is duidelijk toe aan wat spanning…. En dit kregen we ook!!!

In de verte zagen we rond een uur of 20.00 een schip in het zicht (om 19.00 is het rond de evenaar al aardedonker!). Die we rondom 21.00 naderden. Juul lag toen een tukje te doen. Het was een giga-vissersschip die op ons af leek te komen. Kapitano Marihuana probeerde via de marifoon contact te leggen met dit vissersschip om te vragen wat de koers was van het vissersschip, maar er was geen gehoor. Het leek wel als het op ons af kwam, wat wil dit schip in godsnaam! En toen ontvlamde er een grote schijnwerper op ons kleine zeilbootje! Kapitano Marihuana werd duidelijk onrustiger en wist niet wat hij moest doen. Ik pakte de reddingsvesten voor de zekerheid maar… Na ruim 15 minuten op ons geschenen te hebben doofde het licht… Ik zie die matrozen van het vissersschip al op de brug staan….. ‘gna, gna, gna, hebben we weer een paar zeilers bang gemaakt.’
Ik kroop naast Juul in ons kleine kajuitje achter bij de ‘spiegel’ van ons zeilbootje, wij noemden ons kajuitje… ‘the little submarine’ je moest je namelijk door een luik laten zakken wilde je erin kunnen komen…. ‘Ola schatje, hier is je prins, even een tukkie doen want over 3 uur begint onze shift….’

‘Juul… Koen… wake-up!!! It’s your turn’, aldus Oliver. Nadat we de slaap uit de ogen hadden geveegd namen we onze posities in. Juul & Koen op een zeilbootje, aardedonker, in de verte flitsen van het onweer… een stilte…wellicht een stilte voor de storm?

Het werd duidelijk onrustiger de wind was aan het draaien. Even Kapitano Marihuana wakker maken om te vragen wat te doen, of de koers veranderen of de zeilen anders instellen… Al liggend op de bank in de kajuit vond hij alles wel best, laten zoals het momenteel is…. De wind draait wel weer bij… Juul en ik keken elkaar aan, lekker is dat, hij is toch de schipper, hier hebben wij voor betaald…. Maar zoals bescheiden Hollanders als wij zijn lieten we het zoals het was…. Vaughan kwam ons vergezellen hij had last van zeeziekte, de zee werd inmiddels onrustiger… Hij viel vrijwel direct in slaap buiten op de bank…

Het onweer kwam nadrukkelijk dichterbij, aan alle zijden…. ‘Juul, ik denk dat wij een storm gaan krijgen.’ ‘Maak hem nog een keer wakker om te vragen wat te doen.’ ‘Okay.’ ‘Sebastiaan, wake-up! Thunderstorm!’ No, everything is allright man! Tja daar zitten we dan…. Afwachten dan maar…

Nog geen 3 minuten later draaide de wind 360 graden en het was windstil, dit is foute boel! Vaughan, wake-up! En nog geen fractie later brak de hel los. Windstoten raakte het grootzeil en de fok, golven tegen en over het schip heen, echt niet overdreven. Kapitano Marihuana wist niet hoe snel hij zijn bed uit moest komen, dit was inderdaad foute boel… Snel de fok ingerold en toen begon het te regenen gemixt met hagelstenen…. We konden het grootzeil niet laten zakken in deze omstandigheden, gelukkig hadden we dit al bij ingang van de avond kleiner gemaakt, dan maar laten vieren en tegen de wind in gaan op de motor…. Echt geen pretje….

Daar zaten/lagen we dan, zonder reddingsvesten (lagen in de kajuit, in een kast! En konden we niet pakken!) Zeiknat, in een storm waar geen eind aan leek te komen. Bliksem overal waar we keken!
Juul keek me aan en zei ‘als dit het is heeft het zo moeten zijn!’ En eerlijk gezegd dacht ik er ook zo over…. Ik vertelde Juul dat dit pas het begin was, we zitten nu aan de rand van de storm, we moeten nog door het ‘oog.’ En jawel een half uur later……. Bang, de storm van het begin in het kwadraat…
Vaughan vroeg aan Kapitano Marihuana tijdens de storm of hij dit wel eens eerder had meegemaakt, ja één keer vertelde Kapitano Marihuana geruststellend, alleen was dit overdag en een stuk minder heftig…. Juul en ik keken elkaar aan….. we dachten hetzelfde…. ‘we hebben samen een mooie tijd gehad!’

Na 2,5 uur werd het rustiger op zee, Juul dook in onze ‘the little submarine,’ ik bleef op, vol van adrenaline en keek hoe kapitano marihuana zijn nieuwe joint op stak….


24/07/2012

Het is 15.00, dolfijnen zwemmen naast de boot, de zee is rustig…. De skyline van Cartagena is in zicht…. We evalueren kort met de crew de laatste 4 dagen, het waren super dagen met een spectaculair einde, hier waren we het met zijn allen over eens…. ‘You ‘ve got the full-package, aldus Kapitano Marihuana…!


25/07/2012

Om 06.00 wakker, 4 muren rondom een bed, de fan boven ons hoofd staat op stand 5! Een goedkoop hostel maar oooh zo’n kleine kamer. Vroeg op want gisteren hebben we een trip naar ‘Volcan de Lodo El Totumo’ geboekt, in de volksmond ook wel de ‘moddervulkaan’ genoemd. In de minibus met andere toeristen op naar de moddervulkaan, Juul wilde het liedje, ‘we hebben een potje met vet’ inzetten, dit leek mij geen succes omdat het gezelschap veelal uit onze Oosterburen bestond… Maar het leek echt op een Duits schoolreisje…
Bij een vulkaan verwacht je iets groots, eerst 3 uur hiken voordat je de top bereikt…. Nee, de Volcan de Lodo El Totumo is anders. Het is niet hoger dan 25 meter, het is een ‘kleine moddervulkaan.’ Een waar wellness-oord, want in de krater van de vulkaan (haha diameter is 3 meter) is een waar warm modderbad, echt heel apart. In dit modderbad hebben we de kortste massage ever gehad, omdat er nog zo’n 40 toeristen stonden te wachten…. Speciaal hoor als je met +/- 25 toeristen in zo’n modderbad ligt, zeker als je nog eens terugkijkt op de foto’s…. Wie is wie en wat gebeurd er allemaal onder de modder!? Voor heel eventjes waren wij 2 varkens… heerlijk!
’s Avonds heerlijk op het centrale plein van Cartagena gezeten met een six-pack en een zak chips. Daarna romantisch gedineerd bij een Italiaan, op een balkon voor twee, uitkijkend over een drukbezochte straat in Cartagena….


27/07/2012

Discover Cartagena!!!!!! Hier even een saai stukje voor de ouderen/fossielen en intellectuelen onder ons, de volgende alinea is weer boeiend ;) Cartagena is een havenstad en gemeente in het noordwesten van Colombia. De stad is vernoemd naar de Spaanse stad Cartagena en wordt ook wel Cartagena de Indias genoemd. Het is de hoofdstad van het departement Bolívar en heeft een bevolking van 1.075.000 personen. Men treft in de oude stad veel koloniale gebouwen aan, waaronder het Paleis van de Inquisitie, een kathedraal, de Conventie van Santa Clara en een jezuïtische school. Peter Claver, patroonheilige van de slaven, werkte in en vanuit de school. De binnenstad staat sinds 1980 op de werelderfgoedlijst. Rond de stad staan een aantal verdedigingswerken, waaronder het kasteel van San Felipe de Barajas, gebouwd tussen 1536 en 1657; de stadsmuren rondom de Oude Stad (las Murallas); en de forten van San José en San Fernando, gebouwd tussen 1751 en 1759 bij Bocachica. Buiten de stadsmuren, kun je het standbeeld van India Catalina vinden, een lokale Indiaanse held. In het zuiden ligt het moderne stadsdeel, op het schiereiland van Bocagrande.
’s Ochtends op ontdekkingstocht gegaan naar het kasteel van San Filipe… Een gigantisch groot fort… Phoe…. de entreeprijs is wel heel erg hoog Koen! Maar gelukkig hebben wij in Nederland 2 OV-chipkaarten laten maken met foto, wat lijkt op een studentenpas… En jawel, ze trappen er overal in! Na vertoning van onze OV-chipkaart kunnen wij met een ‘gereduceerd-studenten-tarief’ naar binnen!! Dit scheelt gewoon de helft!

Het is warm, heel warm, zo’n 35 graden, de zon vol op ons bolletje… flesje water hier, flesje water daar… Heel Cartagena doorgewandeld, inclusief vestigingswal, alle kerkjes en pleintjes gezien… Onze conclusie: Cartagena is een aanrader!
Vanavond de nachtbus (14uur) naar Medellin, de oude ‘coke-hoofdstad’ van Pablo Eskobar…..

To be continued…………….

P.s. We hebben problemen met het uploaden van de foto's. Ze volgen snel!